Алаш ақыны
Азамат Нұрмұханов: Айға ұшып кеткенше кеудемдегі, Аялаймын Алланың жан тұмарын...
Тамашалап желектің бүр атқанын,
Әке сенен өстім мен сұрап бәрін.
Тауға қарай ентігіп шыға алмаушы ем,
Тойдырғанда құздағы бұлақ қарын.
Мергүл Асылханова: Мен түгілі Лəйлəсі бар Жұматай, Жаза алмаған өлеңім!
Мен саған келгеннен ұнағым,
Ешкімде жоқ өлең құрадым,
Сен үшін амандық сұрадым.
Ал, Сен...
Мен сені төзбестей сүйдім ғой,
Паң басты сен үшін идім ғой,
Бəрін де, бəрін де қидым ғой.
Ал, Сен...
Асылбек Жаңбырбай: Фəниім жатыр нүктеге дейін, Бақиым жатыр нүктеден кейін!
Тиген шығар, дұрысы – саған шалық,
Бір басыңа қонған соң тəмəм шабыт.
Пайғамбар бар – ақырға дейін өлмес,
Жар болсыншы ақынға Кәләм-Шәріп!.
Саят ҚАМШЫГЕР: Көктем маған өлең боп көшкен кезде, Бәлкім мен де көктемге айналамын!
Жаппар ием!
Ризамын,
бас ұрылды,
Алшысынан түсірдің асығымды.
Туған елім, анамдай аялаймын,
Мен сүйемін тәуелсіз ғасырымды!
Ербол Бейілхан: Қайыңның көзінде тұр әне жас құлап... Көрмедім!..
Күн тұтылып, тоза-тоза арыды ай,
Ұлт едік біз, шашылған көп тарыдай.
Кеше еркін тәуелсіз ел болған да,
Төрт бұрыштан жетпедік пе жамырай.
Мерген ТОҚСАНБАЙ: Шынымен кездескің келе ме? Ұмыта салмайсың о, неге?
Бір өлең оқып берейін,
Тыңдасаңыздар!
Өлең сүйетін Өр Қазақ,
Мың жасаңыздар!
Нөсерлеп өлең төгейін –
Құрғасаңыздар!
Ғашық боп тағы қалады-ау,
Тыңдаса қыздар!
Еркеғали БЕЙСЕНОВ: Азалы тағдыр
Сәуле сұлу бойдың сәнін түзеді,
Ауылдағы ең тартымды қыз еді.
Түр-тұлғаға сұқтанады жігіттер,
Кем дегенде, қашықтықтан жүз елі!
Ілияс Мұқаев: Періште боп тудым-дағы, Пенде болып күн кештім...
Күндер қайда кеуде керіп самалға,
Құлыншақтай құлдыраңдар даламда?
Сол шақты енді желден жүйрік ат мініп,
Жердің бетін жеті айналсам табам ба?!
Нұргелді ӘБДІҒАНИ: Алақанымда Тәңірдің мөрі басылған
Өзімшілмін, соныма өкпелімін,
сөніп бара жатқандай ептеп үнім.
Бірақ батыр ұлдарды тудырармыз
Егер болсақ ұрпағы Көк Бөрінің!
Айбатыр СЕЙТАҚ: Мен ойлап ем ғашық оты сөнді деп...
Қарамай боран, мұз-қарға,
Қыран-жыр көкке ұшырдым!
Ең асыл көркем қыздарға
Жанымның гүлін ұсындым.
Қуатты жырдан алушы ем,
Ғашықтық дерті үдетті.
Қолына бере салушы ем
Алаулап тұрған жүректі!
Динара МӘЛІКОВА: Өмір дегенің осы екен... Жанарға сыймай сырғитын
Алла ғана безінбейді адамнан,
Алла ғана бөлінбейді ғаламнан.
Жердің беті, жүректердің жұпары,
Бір Алланың мейірінен жаралған.
Қайрат АСҚАРОВ: Жалған күліп жеткенше жақсылыққа, Өлең жазып, шынайы мұңаяйын...
Қайрат Белгібайұлы АСҚАРОВ — 1977 жылы 13 қаңтарда Қарағанды облысы, Қарқаралы ауданы, Бесоба ауылында дүниеге келген. «Шабыт» фестивалінің лауреаты. «Дауыс» атты жыр жинағы «Жалын» баспасында жарық көрген.
Әлия ІҢКӘРБЕК: Сезімнен тамған соңғы жас...
Өзіңнен өзге кімге енді тағармын айып,
Салқындығыңнан қалса егер жанар мұңайып.
Сағынышыма тұншықсам, кетер ма екен -
Басымнан бағым, қолымнан қаламым тайып.
Әлия Дәулетбаева: Сізді сүю қылмыс па?..
Әлия Дәулетбаева - жырдан дауыл тұрғызар ақындардың бірі де бірегейі. Оның жазған өлеңдері Махамбет, Фариза ақындарың өршіл мінездерін көрсетеді
Cәтжан ҚАСЫМЖАНҰЛЫ: Қарауылда бір қаракөз қалды деп, Қайтар сәтте қайта оралғым кеп тұрды...
Елемейтін сынақ - бұлттың күркүрін,
Шаңыраққа шуақ шашып тұр күнім.
Сен бар жерде жалғасады бар ісім,
Сен бар жерде берекелі тірлігім.
Айбек БЕСТЕНҚҰЛОВ: Ал менiң жүрегiмде мәңгi көктем...
Ісімнің де түк емес кері кеткені,
Қинайды өкініштің тербеткені.
Шырылдауын қоймады-ау жаным менің
Сәби сезім секілді жөргектегі.
Қиын болып кетті ғой сен кеткелі.
Жанкелді Немеребай: Сен туралы әуенге, Тербетіліп тұрмын мен...
Мен сені көргенімде үйленген ем,
Сондықтан жақындауға именген ем.
Қол ұстасу керегін білгенменен,
Шалыс басу әдеттен жиренген ем.
Назгүл БЕРДІҚОЖА: Менің өмірім – мұңнан тұрғызған мұнара!
Жүрсің бүгін менен аулақ жырақта.
Жөн сөзімді жадыңа ұста бірақта.
Етектінің кешіп барып көз жасын,
Ешбір еркек кірген емес жұмаққа.
Сағыныш НАМАЗШАМОВА: Күлкіде де бар күрсініс...
Бір күндік өлең жазбауым керек,
Азабы оның аз ба ауыр?!
Нәзира-күннің наздары бөлек,
Маң басса бұлттар қазбауыр.