Алаш ақыны
Марфуға Айтхожина: Талқымен дидарласу
Жетіпті биігіне қыран бүгін,
Көрсетер қыран солай қырандығын.
Туған жер мәпелеген түлек үшін
Ақын да ағыл-тегіл құяр жырын.
Төлеген Айбергенов: Адамның заңғар ұлылығын, сен, сағынышымен есепте...
Сағындым жаным, мен сені!
Көркіңді жүрген қуаныш қылып,
мендей ме екен бар ағаң...
Шын інім болсаң, бас бұрма, жаным, өсек-ғайбатқа бораған.
Сағи Жиенбаев: Жалғыз тамшы жанарымнан түсті еріп...
Көп болды ғой мінбегелі құр атқа,
Шарт түйіліп шықпағалы қыратқа.
Асауларды ақ сорпа ғып келетін –
Қайран кездер қалып қойды-ау жырақта.
Серік Қалиев: Біліп қайтем қай күні не боларын?
Құлшынбаймын да: «Қаламмен құдық қазам!» деп.
Қажетті жерде үндемеудің де өзі – еңбек.
Алдыма мақсат қойғанмын айқын –
жұртыма
Керемет емес, керекті өлең жазам деп.
Байбота Қошым-Ноғай: ...сөйлеген бiр тал гүл екен!..
Меңiреу қырда тiл қатты маған
гүлдер де,
жел де кеше ептеп,
сыр ашты бiрде сырмақты далам,
төселдi дағы төсек боп.
Әмірхан БАЛҚЫБЕК: Жер бетiнде не қалды ендi аялар?!
Ақын, сыншы, түркітанушы, мифолог Әмірхан Жұмабекұлы Балқыбектің туғанына – 50 жыл!
Ұлықбек Есдәулет: Көк Тәңірден көңілге нұр тілерміз...
Қазақиям - азат ұям,
Қоңыр жұртым, ұлы елім.
Қаңқылдаған қаз атынан
Сөз саптаған сүлейім.
Маралтай Райымбекұлы: Атылдым көкке жай сияқтанып ...
Тұлпарға мінген Ұлы даланың,
Тарпаң мінезді ұлы боламын.
Жауларым семсер сілтеген сәтте,
Киылған талай гүлім, қарағым.
Дидар Амантай: Биіксің бе, күйіксің бе, білмедім...
Көңілден кетпей қойып кіреуке мұң,
Кеудеме қонып алған біреу менің,
Басқаның бауырынан пана іздеген
Ғұмырым, әлдекімге тіреу ме едің?
Иран-Ғайып: Ей, Болашақ, тыңда, атыңның бұр басын...
Өлдің, ақын!..
Жо-жоқ!
Өлгенің жоқ!
Өлгенің!..
Бәрі өтірік –
Естігенім,
Көргенім! –
Ақиқаттың ақтығына оранып,
Күләш Ахметова: Тағдыр – қатал, адамдарда бар ма айып?
Шам қаласы. Ояндым таң алдында.
Таң алдында бөленді санам нұрға.
Ғарыш жақтан ғажап саз құйылып тұр!
Құдірет бары білінді маған мұнда.
Есенбай Дүйсенбайұлы: Қайтармын қар қылаулап қанатымнан...
Алашым деп арман-мұң, қиял әнім,
Абай аға, ақ қағаз сияладым.
Жарлы емеспін, зарлымын мен де сендей,
Ұлтым деуге жат жұрттан ұяламын.
Жұматай Жақыпбаев: Тарыдай меңде кетті ме, таба алмай қойған бақытым?!
Суық тер төккізетін,
Тау жаман қияметтен.
Аттар бар өткізетін,
Қорым тас қия беттен.
Жол барда ор табылар,
Тұяққа жүгіретін.
Сағат Әбдуғалиев: Тәңір де кешірмейтін тасырлық қой, Талантты тірісінде мойындамау!
Өлең боп өртегенде бойымды алау,
Іздейді болашақтан тойым қалау.
Тәңір де кешірмейтін тасырлық қой,
Талантты тірісінде мойындамау!
Жанат Әскербек: Жанарымнан жарқ етіп қарады арман...
Түсініксіз... тағы да не күткенім,
Жел-көңілге ілесіп желіккенім...
Ал, өзің ше, санаңда шөгіп қалған
Жалқы сәтпен қауышып көріп пе едің?!
Жүзді айдында желкенін қайық керіп,
Ол да, мен де демеймін айыпты едік.
Қарлы дүние жарқ еткен жалқы сәтті
Тірілткен
Салтанант Солтанкелдин: "Доңыз жылға..."
Осыдан он шақты жыл бұрын, елімізге Атажұртын аңсап келген Салтанат Солтанкелдиннің бірнеше жыр шумақтарын назарларыңызға ұсынып отырмыз! Тілі шұрайлы, өлеңдерінде ерекше өрнек бар екені, әр жырының ар жағынан сан түрлі эмоция көрініп, адамға ой салатын а
Сұраған Рахметұлы: Мұң-рау (Симфониялық озан)
Ғаламшарым! Сен деген көздің қарашығындай...
Өңшең өлі пенделер кебенектен киімі,
Кемістері біріккен, келтелері бір ыңғай,
Өркениет өрімі - өрнегімен иірім,
Баяғының бағзыауи - бағытынан бұрылмай,
Бар мен жоқтың соңында бассыз қалған иығың?!
Аманхан Әлімұлы: Өткен жылдар басымнан бұлбұл ұшып ...
Күз деген қанат жайып қырда маусым,
Қақпанын қайтқан құсқа құрған-ау шын.
«Елім-ай» әніндегі мұң сазына,
Мысалы, ұқсатамын тырна даусын.
Қорғанбек Аманжолов: Тағдыр бізді бір мұратқа теліді...
Көзіме тигендей-ақ қамшы бүгін,
Шырқырап бара жатыр жан-шыбыным.
Айқайға бар дауыспен бассам ба екен –
Кеудемді кернеп кетті қарсылығым.
Нәзира Бердалы: Шер толқытқан көңілімнің шарайнасы
Жауын!
Жаудың ба?
Жып-жылысың.
Өзіңсің таңғы бағым, түнгі ырысым.
Көктемнің хабаршысы, қуанышы,
Тағы да сол көктемнің бір мұңысың.