Алаш ақыны
Әділбек ЫБЫРАЙЫМҰЛЫ: ҚҰМҒА СІҢГЕН ҚАН (Поэма)
Бұл поэманы Ауған соғысында қыршынынан қиылған, әлі басына құлпытас қойылмай жатқан бауырларымның рухына арнаймын.
Сейіл ШӘКЕНҰЛЫ: Шындықты іздеп шырқырап, Ал бірақ, жоқпыз таба алған...
Қара орманым қажымас қара қазағым,
Қара жондарым көтерген ауыр азабын.
Шырқырап сәби, шұрқырап түлік шулаған,
Даланың үні назалы дауыс, азалы үн.
Әміре ӘРІНҰЛЫ: Жыр жамалын жария тербетіп ем, Бөгде жұмақ таппаспын жер бетінен...
Төрткүл түзген шеңберде,
Көкбөрі болып үн салдым.
Шежіре жетер терберге,
Құлданған шақта құрғалдым...
Әділбек ЫБЫРАЙЫМҰЛЫ: ...Қарлығаштай ақ тамақ сол бір ару, Ұлпаны емес, Сәуірді сүйіп еді...
Аңтарыла көз тігіп сұлбасына,
Үйеңкінің ұйыдым тұлғасына.
Шал кейпінде діңіне ұлпа қонған,
...Ұшырастым ғажайып Жыл басына.
Оңайгүл Тұржан: БАБАЛАРДАН ҚАЛҒАН ІЗДІ ЖАҢҒЫРТЫП
Жеңдік! Бірақ... секілденіп төр өгей,
шаттық бізге келе қалмай телегей.
Қара жерім жансауғалап баратты,
Елім жатты төңкерілген кемедей.
Мағрипа САНДУҒАШ: Ғайып болды қырауменен сол бейне...
Қыс болдым,
Ақ қармен бойыма күш бердім.
Ақ ұлпа қар жауған ақ таңда,
Аққулар жайында түс көрдім.
Қайрат пен Ләззаттың монологы
Айналайын, алтын қанат – Азаттық!
Саған құрбан жастығым да жаным да,
Саған құрбан атпай қалған таңым да.
Тереңдігі қабірден де тереңдеу
Менің қайғым – Қазағымның қанында!
Маралтай РАЙЫМБЕКҰЛЫ: Күндіз-түні Күлтегіндей көз ілмей, Мәңгі Елімнің мәңгілігін тіледім!
Бабалардың үмітінің нұрымын,
Көк байрақпен мәңгі бірге ғұмырым.
Ұмытпайды тарих қайсар, ержүрек
Ұлы Дала ұлдарының дүбірін.
Әбубәкір СМАЙЫЛОВ: ТҮСІК
Жігіт болса жігерсіз о да нәлет,
Сол бір кетпен сарт етті санама кеп-
Атаң құнын ақырып сұрамасаң
Ата-баба басынан садаға кет!
Құрманжан ҚАСЫМЖАНҰЛЫ: Құмар едік қасқырларға ұлыған, кең даланы кезіп бірге кетсек деп...
Қаракер де Бөрідей желе-тұғын
Дауыл ең ғой күркіреп келе-тұғын
Шешем байқұс шыр-пыр боп зыр жүгіріп
Сұратпай-ақ ас-суын бере-тұғын
Сол күні тентек ұлдың қылығынан
Бір сойқанның боларын сезе-тұғын....
Келіс РАХЫМЖАН: Мезгілмен қоштасу
Сол жерден әкем де нәр алған.
Анам да көз тартып таранған.
Табанға бататын тікені
Шөңге боп маңдайға қадалған.
Торғын ТҰРЛЫБАЕВА: Сен күлгенмен, мен күлгенмен, ортамызда біздердің Сәби-сезім жылап тұр
Тағы жел деп қайталадың,
Күлдің де,
Үндемедің.
Тағылықта тектілік бар
Білдің бе?
Біл дегенім –
Тар болжамның тұзағына көнбейтін
Жүрегі жыр жолаушысы боламын
бір кеменің.
Таны мені.
Қуандық ШОЛАҚ: Түн бәрін сүртіп тастады, Қап-қара орамалымен
Келгендей уақыты ауысымның,
Түскен жандай мінбеден.
Кербез күні маусымның,
Көк жиекке сіңді әрең.
Сәулеш ШӘТЕНОВА: Сенім деген - Құдай шығар, кім білсін, Сенім деген - шығар менің өлеңім
Сезбедім көптің жылуын маған бергенін,
Кездерім көп қой ызғарда жалғыз үсіген.
Ұсынған қолды қапыда, бәлкім, көрмедім,
Ол-дағы қолын созбады қайта, түсінем.
Қайрат ӘЛІМБЕК: МЕН ӨЛЕЙІН, ӨЛСЕМ ДЕ, ҚАЛАМ ҰСТАП!
Жебедей жауып жұртыма қошына халық,
Шоршытып шайқас боп алдық, шошымалы анық.
Тағдыр – әженің талайсыз шашуы сынды,
Әлемнің қайбір шетіне шарырар-а-мадық?!
Рафаэль Ниязбеков: Бауыржан - алты алаштың ар-намысы
Көкірегіне күй толып күмбірлеген,
Ата берсе, қазақты тіл білмеген.
Орыстан да қасиет кеткені ғой
Күрек ұстап, қолдары күлдіреген.
Жәлел Қуандықұлы: Бабамның рухы сіңген жұмағымды, Жаппар Ием, Ешкімге олжа қылма!
Мен білмеймін, кім дейтінін мендейді,
Менің мұңым көп жараны емдейді.
Адамдардың жамандығын көрсем де,
Жақсылықтан үміт үзгім келмейді.
Айбек Құттыбек: ҚАЙТА ОРАЛДЫ ГҮЛ КӨКТЕМ
Қазіргі қазақ өлеңіне жаңаша леппен өзіндік өрнегін сала бастаған жас ақынның тұңғыш жинағы
Ғабит ЖИЕНБАЙ: Жырларым да жылайды мен жыласам...
Аралағың келеді оңаша қап,
Пах, шіркін! Неткен мынау тамаша бақ!
Күйбең-күйбең тірліктен мезі болсам
Тамаша бақ қалады арашалап...
Әсел Оспан: Қолшатырда бір тағдыр болып тоғысқан, Түсіңнен кетпей жүр ме күз?...
Ағатай деуші ем, ағалап барып алдыңа,
Мейіріммен қараушы ең аңқау қалпыма.
Сеземін бəрін, сезбесін неге жүрегім,
Есігін ашып сезімнің келдім алдыңа.
Жүректі тыңдап, демедім не дер ар мына...