Алаш прозасы
Әлібек АСҚАРОВ: АЛТАЙДА АЛТЫН КҮЗ ЕДІ
Бүгінгі күні жаман-жақсылы жазушы атанып жүргенімізбен, біздің әуел бастағы тегіміз суретшілер әулетінен.
Дәурен ҚУАТ: Шахмаранның кітабы (хикаят)
Солтанбай қарттың нәлі тайған керзі етігінен түскен ізді көзі шалады.
Есболат АЙДАБОСЫН: Бейжіңде жазылған әңгімелер...
Тау етегіндегі ауылдың тіршілігі қыстыкүні бұйығылана түсетін. Көк шығып, жер аяғы кеңігенше қолға қарайтын төрт түлігінің қамын күйттеген шаруақор жұрт қора-жайын айналшықтап алысқа ұзамайды.
Мирас МҰҚАШ: Ащы алма
Таң алакеуімнен тұрып, үйдегі ала сиырды сауып болған соң табынға қосуға әкететін үлкен шешеммен бірге оянбақ болып, білезігінен мықтап ұстап жатамын.
Өміржан Әбдіхалықұлы: О дүниелік кітаптар
Қып-қызыл қанға бөккен Жер Күнді қинала айналып бара жатты.
Мақсат МӘЛІК: Бассыз бөрі
Көк бөрінің маң даланы үрейге бөлеп ұлығысы келді. «Ауууу... ауууу... аууууу...» Ұли алмады.
Бейбіт САРЫБАЙ: Ақтабан
«Жақсы ит өлiгiн көрсетпейдi» – деген рас екен. Соңғы күндерде әлдеқандай ауру меңдеген Алапар ұшты-күйлi жоғалып кеттi.
Қуандық Түменбай: Жерік әйелдің желігі
Жаңабай жаңа ғасырда арақ ішуді шығарды. Бұрын мұндайы жоқ еді, орыстың тамағына аяқ астынан тәбеті тартып тұратын болды.
Жүсіпбек АЙМАУЫТОВ: Әнші
Қаптап жатқан қазақ. Жазы-қысы — қымыз, ойын-сауық —«кататься». Айт, той, құдалық, ат жарыс, күрес. Маскүнем, Төбелес.
Қабдеш Жұмаділов: "Cәйгүліктер"
Шығыс көкжиектен доғадай иілген алтын садақ керіліп, дүние құланиектеніп сәл тұрды да, кенет дірілдеп толқыған көгілдір сәуле сабадан ақтарылған саумалдай Алатау жотасынан аса, лықсып төгіліп кетті.
Сайын МҰРАТБЕКОВ: "Жабайы Алма"
Тау бөктері тұтасқан жабайы алма болатын. Соғыс жылдары біз, жас балалар, қалың бөргезге қол-аяғымызды қызыл ала жоса ғып жырғызып, ұзақты күнге алмадан алма таңдап, сол бөктерде тентіреп жүруші едік.
Бердібек Соқпақбаев: Бурыл aт
Жиын-терін қызу жүріп жатқан күзгі уақыт. Колхоз парторгі Кәрім бір күні үйіне шұжықтай тұнған әдемі семіз бурыл ат жетектеп келді.
Дидахмет Әшімханұлы: Жынды жел
Мен бұл аңыз-әңгімені бұдан елу жыл бұрын ел кезіп жүретін әлдебір емші шалдан естігем.
Қалихан ЫСҚАҚ: Қоңыр күз еді...
Алтай өңірінің ең бір жүдең шағы, көңілсіз шағы. Соқыр тұман оның биік сілемдерін жым-жылас қып жұтып қойыпты. Енді бөктерлеп келіп қанат жайып күргейлеп алған.
Мұхтар ӘУЕЗОВ: КӨКСЕРЕК
Қара адырдың қарағанды сайы елсіз. Айналада қабат-қабат шұбар адырлар. Жақын төбелердің барлығын аласа боз қараған, тобылғы басқан.
Дулат ИСАБЕКОВ: ҚАРҒЫН
Ол кезде жасы он сегізге толар-толмас уылжыған қыз еді. Өмір деген өзің талпынсаң болды, бар жақсылығын алдыңа жайып салып тұратын ертегілердегі қайырымды да, данышпан қариялардай боп көрінетін.
Бейімбет Майлин: Қадыр түнгі керемет
Байқан молданың екі-үш жылдан бері көрген күні өзінше айтқанда итке берсін дерлік еді: мал азайды, түсім кеміді; ел бұрынғыдай сайлауды қойды, бұрын кез келгенде «тақсыр!» деп шұлғып, шариғат айтқызатын сопылар да осы күні «қүдай сөзі