Алаш прозасы
Тәкен Әлімқұлов. Қош бол, Абсент!
Қатар-қатар орналасқан темір құрсаудағы жылқының тіршілігі бір қалыпты өтіп жатады. Қолдан берген құнарлы азықтан диланған, қоңданған жануарлар тордағы арыстандай әсер етеді. Ауық-ауық тыпыршып, шатқаяқтап, мойнын бұрып, табиғат азаттығын аңсайды. Ішқұст
Жұмабай Шаштайұлы: ҚАРАШАҢЫРАҚ
Ерте-ерте, ерте де бiр шалдың кемпiрi өлiп, шиеттей үш баласымен қалса да, тұмсықтыға шоқтырмай, қанаттыға қақтырмай асырап-бағып, бүгiнгiдей әлетке жеткiзiптi. Жер ортасы алпыстан асып, жетпiске тақаған соң-ақ бiлдiрмей жүрiп бойды алатын егделiк деген
Тұрсынжан Шапай: Кездесу
Менің көзім жетті… Әлі талай жүз жыл жасайсыз!..Сіз, сірә, мәңгі өлмейсіз!.. Өміріңізді жалғайтын, өзіңізге лайықты ізбасар болатын жаңа күлән-ақындар өсіп келеді…
Бердібек Соқпақбаев: Ана жүрегі
Салқын күздің сары таңын Балқия ана бүгін де жайсыз ұйқымен атқызды. Көзі ілінсе болғаны тағы да соғыс шықпай қойды түсінен.
Қалихан Ысқақ: Қоңыр күз еді (әңгіме)
Қоңыр күз еді. Ақ жауын себелеп тұр. Жол лайсаң.
Алтай өңірінің ең бір жүдең шағы, көңілсіз шағы. Соқыр тұман оның биік сілемдерін жым-жылас қып жұтып қойыпты. Енді бөктерлеп келіп қанат жайып күргейлеп алған. Тау да бірте-бірте аласарып, адырлы жота-қы
Қанат Қайым: Итырғын (әңгіме)
Жалпы өзі, қазақтың ұғымында итырғын болды деген сөз – мол байлыққа, оңай олжаға кенелді деген мағынада айтылады ғой. Ал біз болсақ, көзді ашып-жұмғанша тура мағынасында итке байып, итырғын болдық та қалдық.
Асқар Алтай: Стақан
Қолына қалам алып, жинақтаған ойын қағазға түсіре бергені сол еді, тырс-тырс етіп терезе әйнегі шертілді. Жәнібек еріксіз жоғары қарады.
Жертөле – “подвалда” тұратын Жәнібектің жанары кісі бойы биікке салынған жартыкеш терезені шолды. Үйдің тыстағы іргета
Роза Мұқанова. Қаралы төбе
Көрмей қалғыр көзіме қаралы төбе көрініп, қалалы үй, қаралы жан, қаралы мақұлық елестейді де тұрады. Жап-жарық жапан түзде қаралы төбе – қараша белгі беріп, денеңді инемен шыбықтағандай түршіктіре түседі.
Тіршілікке құмартқан, өмірге ғашық - кемтар қыз Қа
Талғат Теменов: "Қара қыз..."
Қазақстанның еңбек сіңірген артисі Жанат Чайкина жайлы сұхбаттың бұл соңғысы болмаса екен деген ой ғана.
Ділдәр Мамырбаева: Аға, бұл сізсіз бе?
Базардан оны-мұнымды сатып алып, шығар есікке таяй бергенімде терісі сүйегіне ілінген, ұрты суалған, қақырық толы кеудесі кіркіреп тұрған, түрі жапалаққа айналып кеткендей бір қайыршы мені көптен көрмеген танысындай құшақтай алды. Шашының ұйпа-тұйпасы шық
Темірғали Көпбай: Киіктің бұрқағы (әңгіме)
Молдалар бал аштыру күнә дейді. Солай да шығар... Желіккен жас қыздар болмаса, ақыл тоқтатқан адам жетіскеннен бал аштыра ма? Әдетте балгерге маңдайын тасқа соғып, тауы шағылып жүргендер мен тұйықтан шығар жол таба алмай пұшайман болғандар барады. Қырықты
Кәкімжан Қазыбаев: ОТПЕН ЖАЗЫЛҒАН ӨМІРБАЯН
...Бұл 1945 жылғы январь айының бас кезі болатын. Варшаваға жақын қалың орман арасында үлкен қол жатыр. Белорус майданының тегеурінді 3-інші армиясының 79-ыншы атқыштар корпусына қарайтын 150-інші Идрицк дивизиясына жаңа күш келіп қосылды. Ылғи өрімдей жа
Сайын Мұратбеков. Отау үй
"Әкем қайтер екен?" - ауылдың шетіндегі шаруашылық ауласынан машинаға отырып, әкесінің үйіне жеткенше Ұзақты қинаған ой осы болды. Жеке үй боп бөлініп шығатынын қалай айтпақ? Және аяқ асты қазір айтып, дереу көшуі керек. Әдетте, ертеден келе жатқан дәстүр
Дулат Исабеков: Ең бақытты түн
«Япыр-ай, көріспегенімізге он екі жыл болып қалған ба? деп жазыпты, 1963 жылдың июлінде Жүсіптің Сыр бойында тұратын нағашы ағасы Нұртөлеу. – Осы кезге шейін сен өзгеріп кеткен шығарсың. Бәлкім, бір-бірімізді танымаспыз да. Мен саған ұрысқалы отырған жоқп
Тынымбай Нұрмағанбетов: Көзәйнек
...Елуінші жылдардың ортасында Бура екеуміз «Бөрлідегі» Бөрлі бастауыш мектебінің төртінші класында бірге оқыдық. «Бастауыш мектеп» деп ауыз толтырып айтып отырған мектебімізде сол жылы жиырма алты бала оқитын да, төртінші класта төрт бала едік.Бура екеум
Кәмел Жүністегі. Қасқырдың көз жасы
– Жалғызы ғой, – деді Мұхамедия Әлінің бетіне қарап.
– Иә, – деп күрсінді Әлі.
Екеуі Жүрсіннің үйіне қарай асықпай аяңдап келеді. Сол қаралы үйдің маңы қара-құрым жұрт. Кіріп-шығып жатқан осы ауылдың адамдары. Естуінше, Жүрсіннің жалғыз ұлы ауыл іргесін
Рахымжан Отарбаев. Жалғыздық
Күн көкжиектегі ұясын тастап шықты. Сынық сүйемдеп көтеріліп еңсесін тіктеді де, дүниенің бәріне мырзақол сахилықпен өзі жағып шыққан қызғылт сары бояуын енді біртіндеп өзі сүртіп ала бастады.
Мұхтар Мағауин. Өлі мен тірі (әңгіме)
Айбол мен Сындыбала қартайғанша… жоқ, жасамыс тартқанша тату, тәтті тұрды. Тек жалғыз-ақ кілтипан – перзентсіз еді. Әуелде уайым, кейінірек – қайғы, ақыр түбі – ішке түскен, тіршілікке керағар болмаса да, үнемі жан ауыртып, көкірек сыздап тұратын, шарасыз
Нұржан Қуантайұлы: Бәтіңке (әңгіме)
- Мына күннің азынауын-ай!.. - деп кірді Советхан өзімен бірге даладан ере келген бір құшақ суықты сау еткізіп босағадан өткізе беріп. Қонышы қайырылған, мұз қатқан сары пимасын бір-біріне қаққыштап жатып, төргі үйден бері қарай сығалаған, жүзінде бұл кім
Жүсіпбек Қорғасбек: ЖАНСЕБІЛ (әңгіме)
– Сарыөзекке баратын кім бар?.. Сарыөзекке баратын кім бар?..
Жер түбінен шыққандай құмығып естілген дауыс жолаушыларды еріксіз жалт қаратты. Алдымен вагон жағалап ілбіп келе жатқан кең-мол етекті орыс кемпір көрінді. Одан соң кішкене дөңгелектері ұршықт