Алаш прозасы
Нұрдәулет АҚЫШ: ЖҰМЫС ІЗДЕГЕН ҚЫЗ
Ақыры кететін болсаң, не болса да заграницаға неғып тартып кетпейсің? Ана жылғы Аселя құсап... Немесе ана кім еді астыңғы көшеде тұратын ақ шашты ағайдың кызы болып еді ғой, немесе сол құсап...
Жанболат БАЙМҰРЫНОВ: АЙСҰЛУ
Үйінде де байыз таппаған Мұрат іле мәдениет үйіне келген. Дер кезінде жетіпті. Бұзау қарай кеткен әйелін күтсе, кешігеді екен. Шағын ауылдың мәдениет үйі де шағын. Алды ығы-жығы. Кимелескен жұрт.
Әбіш КЕКІЛБАЙҰЛЫ: Шеткері үй
Жұмбақ көлеңке сүңгіп кеткен абажа қақпаның ар-жағынан тас сатыны тық-тық басып, баспалдақпен жоғары көтерілген дік-дік аяқ дыбысы, кешкі ауаны дір еткізген кілт сыңғыры, есік сықыры қайта естіледі де, сәлден соң тағы да жым-жырт тыныштық орнайды.
Есболат Айдабосын: Тұлпар серті (хикаят)
Жуырда өткен «Алтын тобылғы» әдеби байқауының «Мәңгілік ел» аталымы бойынша жеңімпазы болған Есболат Айдабосынның «Тұлпар серті» хикаятын назарларыңызға ұсынамыз.
Дәурен ҚУАТ: Аспан таулар аясында
Көкесі қойын қоралап, үйге кірген соң дыбыссыз тұрған бойы сыртқы қалың киіміннен бойын жеңілдетеді де, жайлап басып, төрге озатын.
Қанат ТІЛЕУХАН: МЕНІҢ ШЕШЕЛЕРІМ
Осылайша шырт ұйқыда жатқан бізді әкемді алқаштың астына алған шешемнің айқайы оятып жіберді. Не болғанын түсінбей қалған алты жасар әпкемнің қызы Фарида көзін тырнап ашып, апасының қасына келді.
Әйгерім Қиықбай: МЕНІҢ ҚҰРБЫЛАРЫМ
– Жеңеше, білесіз бе? Мына өмір мені әлі де қинай түскісі, әлі де жылата түскісі келеді екен. Өзімнің асыранды екенімді білген кезде жанымды қоярға жер таппай, қатты қиналып едім ғой, анамды жазғырдым.
Мұнайдар БАЛМОЛДА: "АСАНҚАЙҒЫНЫ АҢСАУ"
Табыл көке баяғының батырларындай кең иығын керген күйі, балпаң-балпаң басады. Өзі де ірі, сөзі де ірі, кесек турайтын тектінің сойы! Көруге көз керек.
Арман СҚАБЫЛҰЛЫ: ЖӘКЕМ ЖӘНЕ ТАБЫЛДЫ...
...Сондай күндердің бірінде үйге менің әкемнің жалғыз бауыры Жазушы көкем келе қалды. Ешқандайда жазушы емес. Аты солай. Керісінше, өнер жағын "өлтіреді".
Арман СҚАБЫЛҰЛЫ: ӨКПЕЛЕМЕШІ...
Нарынқолда студенттердің құрылыс отрядында едік. Бір қыздан басқа өмір жоқ секілді мен үшін. Еліктің лағындай болып сол ғана жүрсе болды жанымда. Кім не демейді...
Арман СҚАБЫЛҰЛЫ: ТАБЫЛДЫҢ МАХАББАТЫ...
Табыл қоңыр гитарасын әлі бұрап отыр. Мен әлі бүк түсіп жатырмын. Мұндайда жұбататын сөз де айта алмайды екенсің. Өздерінің шешімдері.
Рақымжан Отарбаев: ҚЫТАЙДАН ЖЕТКЕН СӘЛЕМДЕМЕ
Бәкене бойлы, қырбық мұрты бар қоңқақ танау қара кісі аяқ-қолынан жан кетіп, іңір қараңғысына ілініп қалғандай еді. Базаркүл есіне әлдене түскендей орнынан жұлқына көтерілді:
Әбіш Кекілбаев: Ханша дария хикаясы
Аңға шыққанда қашан да Касар мергенді бір елі жырақ жібермей, қасында ұстайды. Мергендердің жақын жүргенінен алыс жүргені қауіпті, мерген еместердің алыс жүргенінен жақын жүргені қауіпті.
Майра ФАЗЫЛ: Ұйқы
Ол орнынан тұрды. Жүре бергені сол еді, оқыстан аяғымен қоқыс шелегін дөңгелете жөнелтті. Шелектің қиралаңдай қалпына орныққанына дейін бақылап тұрды да есікке қарай беттеді.
Бота КЕНЖЕҚОЖА: Күз ханшайымы
Күз. Барша өңір сары бояуға малынып, ал ағаштар жапырағынан айырылып жетімнің мүшкіл күйін кешуде. Жаздың жаймашуақ күнінде естілетін жайдары күлкі де естілмейді, гүлден гүлге қонып асыр салатын сан алуан көбелек те көрінбейді.
Бейімбет МАЙЛИН: Қара шелек
Әңгіме қара шелектен басталды. Айшаның атасының басындай сақтап жүрген шелегі ғой. Үшінші жыл болып барады, Айша шелексіз қалып, шелек сұраймын деп абысын-ажынға жексұрын көрініп, ақырында Бірмағамбетті бүріп, Кәстенкенің дүкенінен алдырған шелек еді.
Әбіш КЕКІЛБАЙҰЛЫ: БӘЙГЕТОРЫ
Бәйгеторы Сейісті бірден таныды. Сейіс бірақ осы ауылдың бота-тайлағына таланып, жал мен құйрықтан атымен ада боп сүңкі кеткен бұны қапелімде тани алмай қалды.
Cағадат ОРДАШЕВА: Жантелім (әңгіме)
Ақ жастық терге малшынып суланыпты. Түсі екен. Тап тұйнақтай етіп кино көргендей әсерде оянды. Санасы сайрап, түйсіктің саңылауы ашылып, жүрек дүрсілдеп жатыр екен. Аппақ зерделі перденің артынан көрінген ашық аспан, бұлыңғырлау Мальчезинаның аспанын байқ