Менің кеш үйленуімнің себебі серіліктен емес, жұмысқа көңіл бөлуімнен болды
Нұртай Сабильянов, ҚР Парламент Мәжілісінің депутаты:
– Нұртай мырза, бәрін бизнестен бастадыңыз ғой, сатып кеткен достарыңыз болды ма?
– Бизнесте де, өмірде де достарым, жақындарым ешқашан да сатқан жоқ. Әрине, түсінбеушілік болды, кемшіліктер кетті. Бірақ оның бәріне уақыт төреші болды. Дегенмен де өмір болғаннан кейін маған қатысты шындыққа сай келмейтін мәліметтер таратып, қадір-қасиетіме нұқсан келтіргендер де кездесті. Ол адамдар да артынан өз қателіктерін мойындап, кешірім сұраған.
– Егер сізге ауыр сын айтылып жатса қабылдайсыз ба?
– Қазақта «сын түзелмей, мін түзелмейді» дейді ғой. Сондықтан орынды сын-пікірді дұрыс қабылдаймын. Сын-пікір адамды тәртіпке, шыншылдыққа, қоғам алдындағы жауапкершілікке шақырады. Одан қорытынды жасауға тырысамын. «Дос жылатып айтады, дұшпан күлдіріп айтады» деген аталы сөзді де ұмытпауымыз керек.
– Алғашқы жалақыңызға не сатып алған едіңіз?
– Жалпы, менің еңбек еткеніме биыл 30 жыл болады. Алғашқы еңбек жолымды 17 жасымда комсомол-жастар бригадасында бастадым, сондағы алғашқы жалақымды әке-шешеме апарып бергенім есімде. Ал қолыма диплом алып, мамандығым бойынша еңбек етуді 1988 жылдың қазан айында Алматы электротехника зауытында экономист ретінде бастағанда алғашқы жалақымды өзімнің қажетіме жараттым. Ең қызығы, ол кезде еңбекақымнан бойдақ салығы ұсталатын.
– Сол бойдақ салығынан құтылуға асықпапсыз. Сымбатты жігіт бола тұра неге кеш үйлендіңіз ?
– Мен 31 жасымда үйлендім, біреуге кеш, біреуге уақтылы шығар. Әркімнің өз жолы, маңдайына жазылғаны бар ғой. Әскерге барып, жоғары оқу орнын бітіргенде 26 жаста едім. Баспанам болмады. Үйсіз жүріп үйленгім келмеді. Тоғыз жылдай жатақханада тұрдым, 30 жасымда жұмыстан несие алып, екі бөлмелі пәтер сатып алдым. Содан өмірлік серігім Нұрсәулені жолықтырып, отбасы құрдық. Екі ұл, екі қыз тәрбиелеп отырмыз.
– Дегенмен серілік құрып, көп уақытыңызды бойдақтықпен өткізіп алдыңыз ғой.
– Серілік құрғаным жоқ, жұмыс істедім, ағайын-туыстарға көмектестім, өкінетіндей де жағдай жоқ. Қазір бәрі дұрыс қой.
– Туған-туыстар жиі келіп тұра ма, оған жұбайыңыздың көзқарасы қалай?
– Қазақ болғаннан кейін қонақжайлы болу қанымызға сіңген ғой. Туған-туыстар жиі келіп тұрады, өзіміз де қонаққа барып тұрамыз. Өмір болғаннан кейін туыспен де, доспен де, әріптестеріммен де араласып тұру адамдық қарым-қатынас деп есептеймін. Әсіресе, қарапайымдылықты ұстануымыз керек. Ер-азаматтың қонақтарға деген көзқарасы көбіне жұбайына байланысты болады емес пе?! Бұл орайда жұбайымның қонақтарға қабақ шытқаны болған емес.
– Хоббиіңіз не, онымен тұрақты түрде айналысып тұрасыз ба?
– Хобби дегенде сүйікті ісіңді айтуға болады немесе шұғылданатын спорт түрін келтіруге болады. Мен қыс айларында Шымбұлаққа барып шаңғы тепкенді ұнатамын. Бірақ қазір уақыт болмай жүр. Ал жаз айларында Алакөлдің суына шомылып, бойымды сергіткенді жөн көремін. Тарихи деректерге қызығатыным бар. Бұрын бухгалтер, аудитор болып жұмыс істегеннен кейін газеттерде жарияланып тұратын қаржы ұйымдарының, банктердің бухгалтерлік баланстарын да оқып, танысып отырамын. Оларға өзімше талдау жасаймын. Мен үшін бұл да бір қызық іс. Ал спорт түрінен ең қызығатыным – бокс.
– Теледидар арқылы сіздің ән айтқаныңызды байқап қалған едік. Басқа қандай қасиеттеріңіз бар?
– Таза өнер жолында болмасам да, кейде ән айтып, аздап домбыра тартатыным бар. «Нағыз қазақ қазақ емес, нағыз қазақ – домбыра» дейді ғой. Бұл – ұлттық дәстүріміздің жалғасы. Балаларымызды да домбырада күй шертуге тәрбиелеп келеміз. Қазақтың қара домбырасында ойнайтын бала ертең өз елін, ұлттық болмысын ешқашан ұмытпайтын патриот болып өсетініне кәміл сенемін. Адамның ең бір асыл қасиеті адамгершілік қой, осыны қоғамда әрбір адам жоғалтпау керек.
– Сіз туралы біраз кітап шыққан еді. Бұл бір кездегі сайлауалды науқандағы саяси технология ма, әлде сіздің тұлға ретінде қалыптасуыңыз ба?
– Иә, мен туралы «Намыс найзағайы» (1996 ж.), «Нұртай» (2001 ж.), «Шапағат» (2004 ж.), «Парыз» (2008 ж.) «Ел аманаты» (2008 ж.) атты кітаптар жазылып, жарық көрген. Алғашқы «Намыс найзағайы» кітабы Желтоқсан оқиғасына арналса, «Нұртай» мен «Шапағат» атты кітаптарға баспасөз беттерінде жарық көрген сұхбаттар мен мақалалар жинақталған. Ал «Парыз» бен «Ел аманаты» атты кітаптар менің депутаттық қызметімді, сол кездегі ой-пікір сұхбаттарымды қамтиды. Мен бухгалтер болғаннан кейін бе, өзіме қатысты жазба дүниелердің, айтылған сөздерім мен пікірлерімнің жинақы болғанын қалаймын. Оның үстіне, ертеңгі күні өзіңнің өмір жолыңды бағалауға, қандай шаруалар атқарғаныңды саралауға көмегі болар деген оймен жарық көрген кітаптар.
– Әңгімеңізге рақмет.
