Енем мені менсінбейді
Сəлеметсіздер ме? Аты-жөнім жасырын болсыншы. Мен сіздерден ақыл-кеңес сұрайын деп едім. Тұрмыстамын, Аллаға шүкір бір қызым бар. Жолдасым да мені түсінетін керемет жан. Бірақ мендегі мəселе - енем. Мен келін боп туспестен бұрын ол кісі қайын ағамның қолында тұрган. Қазір бізбен бірге тұрады. Бізбен бірге тұрғаны болмаса, таңнан кешке дейін қайын ағамның отбасын сағынады да отырады, соларды іздейді. Ал бізді менсінбейді.
Қайын ағамның балалары келсе, олардың асты-үстеріне түседі, ал біздің қызды көзге ілмейді. Өзі төсек тартып жатқан адам. Ол кісіні күні-түні мен қарап отырмын, бəрін істеп, бəріне үлгеріп, сол кісінің қас қабығына қарап отырамын. Сонда да мен жақпаймын. Абысыным "мен сізді баға алмаймын" деп бөлек шығып кеткен кезінде. Қайын ағамызға бірге тұрыңыздар десек, аналарын қолдарына алғысы. Сонда да олар жақсы. Ал асты-үстіне тусіп, шыр-пыр боп журген бізді менсінбейді. Енемнің сөзі өте көп адам. Бұрын ол кісінің сөзіне мəн бермейтін едім. Қазір шаршап кеттім сөзінен. Енді менің шыдамым бітіп жур, ешқандай сөзді көтере алмаймын. Сол үшінде жолдасыммен сөзге келіп қаламыз. Қандай ақыл кеңес айтасыздар? Не істеуге болады менің жағдайымда? Ойымды дұрыс жеткізе алмасам кешірім сұраймын.
Аноним
