Құрбандықтағы әдептілік

Әр мұсылман шамасы жетсе малды өзі бауыздағаны абзал. Егер оған мүмкіндігі болмаса сенімді адамға тапсырып, өзі жанында болғаны сауап. Малды сояр алдында құбылаға қаратып, сол жағымен жатқызып, «Бисмиллә, АллаҺу акбар. Я, Раббым құрбандығымды қабыл ал!» деп білсе арабша дұға етеді немесе өзі сөйлейтін тілде де ниет етсе жетіп жатыр.
Малдың етінен басқа мүшелерін тастауға болады ма?

Жалпы құрбандықтағы малдың ең құндысы еті болып саналады. Ал, ішек-қарын, бас-сирақты мүмкіндігінше тастамай, терісін кедейлерге таратса игі іс. Егер аталған мүшелерін ешкім керек етпей тастаса да айып емес. Құрбандық шалушы малдың бас-сирағын үйтіп, ішек-қарнын жуып таратуға міндетті болып саналмайды.

Қайтыс болған адамның атынан құрбандық шалады ма?

Байлар - туыс-туғаны, өлген жақыны мен кедейлердің атынан жиырма мал құрбандық шалса да артық болмайды. Ал, «бір түйені өзім соямын» деп алдын ала ниет етіп, айт күні бірнеше адаммен бөлісу дұрыс емес.
Сойылған малды қалай таратады?

Құрбандықты үшке бөледі. Бір бөлігі – тақыр кедейге, мұқтаж жандарға, екіншісін – өзіне қалдырса, бір бөлігін - туыс-туған, көршілерге таратады. Яғни, жақындарын шақырып, ас әзірлеп қонақ қылуға болады.
Құрбан шалу – ұлы ғибадат. Жүректі дүниеқұмарлықтан, сараңдықтан аластатады.