Әнет бабаның ел аузында сақталып қалған өсиеті
Әнет бабаның даналығы, шешендігі жайлы ел ішінде көп айтылады. Осы орайда Әнет бабаның ел аузында сақталып қалған бір шешендік сөзін немесе бір өсиетін айтсаңыздар екен.
Дидар Рахымберді, Шығыс Қазақстан облысы
Әнет баба қартайып, жасы 90-нан асқанда ел ішіндегі дауға көп араласпай, қоржын-қоржын кітаппен оңаша қалып, Кәләм Шариф, Қожа Ахмет Ясауи, Сопы Аллаяр, Нұрнама секілді кітаптарды көп оқиды екен. Кейде балаша күліп мәз болып, кейде тұңғиық ойға батып, орнынан тұрып ешкімге ештеңе айтпай, қыр асып қыдырып кететін көрінеді.
Осындай бір қыр асып қыдырып жүрген кезінде бабаға Қазыбек би жолығыпты.
– Әнет баба, не іздеп жүрсіз, кімді іздеп жүрсіз? – деп сұрапты Қазыбек.
– Өзімді өзім іздеп жүрмін, шырағым, – деп жауап беріпті Әнет баба. – Түсінбегеніңді біліп тұрмын. Өзімді өзім іздеп жүрмін дегенімнің мәні – мынау, шырағым: адам баласы Алланың әмірімен жарық дүниеге пәк, адал, таза күйінде келеді. Өсе келе әрнені көреді, әрнені естиді, жақсыға да, жаманға да бой ұрады. Баяғы пәктігін жоғалтады. Жас ұлғайып, қым-қуыт, қызыл-жасыл дүниенің қызығы басылған соң, баяғы адал күйіне оралады. Мен қазір қартайдым. Су жорғаны мініп те көрдік, сұлу әйелді құшып та көрдік, өзен-судай тасып та көрдік, өткел бермес дариядан асып та көрдік – бәрі жалған екен. Енді маған ештеңенің керегі жоқ. Баяғы күнәдан адал жүрегім керек. Өзімді өзім іздеп жүрмін дегенім – осы.
