Аристократ болуға тырысқан кəдімгі қарапайым қазақтардан басқаны көре алмадым
Үлде мен бүлдеге малынып алтын сарайда өмір сүрсеңіз де болмысыңызда бекзаттық қасиет болмаса, бəрібір аристократ бола алмайсыз. Зиялылықты айтпағанда жүріс-тұрысыңыз, киіну əдебіңіз, сөйлеу мəнеріңіз, дауыс ырғағы, дене бітіміңіз, тіпті кірпігіңіздің əр қимылына дейін қандай ортадан шыққаныңызды тайға таңба басқандай айқындап тұрады. Жан дүниеңізден жарқырап белгі береді. Мұны көзі бар жан көреді. Ал көрсетпек болсаңыз не аристократ боп туылу керек, не осы рөлді шебер сомдап шығатын талантты өнер иесі болу керек.
Екі сағаттан артық уақыт бойы екеуін де іздеумен отырдым. Аристократ болуға қатты тырысқан кəдімгі қарапайым қазақтардан басқаны көре алмадым. От-жалын махабат өртін, поездың астына түсіп өлетіндей жан күйзелісін көргім келген. Көрдім бе, көрмедім бе, өзім де түсінгем жоқ. Жалыққан сəттерімде кетіп қалғым келген.
Кеше Әуезов атындағы Қазақ драма театрына "Анна Каренинаның" премьерасына бардым. Жаңа форматтағы қойылым дегесін əуестігім ұстаған. Сөйтсем жаңа форматы сол, сахнаға қосып партердің екі жағына да декорация жасапты. Екі бүйірде де қойылым жүріп жатты. Сахнаның ортасынан созылып, көрермендер отырған партердің ортасымен кететін тақтай жолда да қойылым жалғасатын сəттер бар. Əдеттегі спектакльдерден ерекшелігі - осы. Қойылымның декорациясы жақсы жасалыпты жəне кейіпкерлердің киімдері орыс ақсүйектерінің жалт-жұлт еткен қымбат өмірін көз алдыңа əкеле қоймаса да, сол дəуірдің киіну үлгісін əжептеуір көрсете білген. Көрпеге қарай көсілгені көрініп тұрды.
Интернет деген керемет мүмкіндік туған мына заманда көрерменді үйден сүйреп шығарып театрға əкелу үшін көп күш керек. Қазақ көрерменінің театр дегенде бойкүйез бола қалатыны тағы бар. Қалтасы, болса да тесік. Одан да бір рет тойып тамақ ішпеймін бе дейді. Ал театр үшін тіршілік тірегі - көрермен. Көрермен болмаса театр да жоқ. Қазақ көрерменін "ұйқыдан ояту" үшін "бомба" керек.
Гүлмәрия Барманбекова
Фейсбуктегі парақшасынан
