Ақтөбедегі №9 мектеп-гимназияның мұғалімі Олег Григорьевич Свет 35 жылдан бері білім беру саласында еңбектеніп келеді. Мектеп оқушыларына қазақ тілі мен әдебиетінен дәріс беретін мұғалім - орыс ұлтының өкілі. «Жерді жеті айналсам да қазақтай ұлт таппаспын» дейтін Республиканың үздік мұғалімін Қазақстан халықтарының бірлігі күнінің қарсаңында сөзге тартқан болатынбыз.
Асық ойнап өскен ұл
Олег Свет Атырау облысы Қызылқоға ауданының тумасы. Қызылқоға – қазақылықтың қаймағы бұзылмаған жер. Ауыл мұғалімі Людмила Дмитриевна мен инженер Григорий Абрамовичтің үшінші перзенті Олег өзге де бауырлары сияқты қазақ мектебіне барған. Тілдік барьер болмағандықтан түсінің бөлектігі «тек айнаға қарағанда ғана есіне түсетін» ол Қызылқоғаның қырында асық ойнап өскендігін айтады.
«Қазақтың даладай дарқан ұлт екендігін маған ешкім дәлелдеп әуреге түспеді десем болады. Қажет болса, өзім-ақ оған кез келген адамның көзін жеткізіп бере аламын. Қонақжайлылықты да, бауырмалдықты да қазақтан үйрендім. Бойымдағы жақсы қасиеттерімнің барлығы қазақ достарымнан жұққан», – дейді Олег Григорьевич өзі өскен орта туралы ерекше ілтипатпен.
«Қазақ – үлкенді сыйлай білетін ұлт»
Олег Григорьевичтің айтуынша, оны 35 жыл бойы таңдай қақтырып, таңырқатумен келе жатқан бір нәрсе бар. Ол – қазақ балаларының үлкеннің алдын кесіп өтпейтін тәрбиелілігі. Сабаққа дайындықсыз келген қазақ баласына ескертуімді сәл қаттырақ айтсам, ол менің сөзімді ағалық ақыл деп қабылдайды. Жанашырлығымды ішкі түйсікпен ұғынады. Яғни қазақ – үлкенді сыйлай білетін ұлт. Бұл сірә, қанмен берілетін қасиет болса керек? Мен мұндайды өзге ұлт өкілдерінен байқай алмадым – дейді тәжірбиелі ұстаз.
Тілін де, салт-дәстүрін де өз басы өте жақсы білетін ұлтқа тән тағы бір қасиет туралы Олег Свет былай дейді:
«Хакім Абай өзінің 23-інші қара сөзінде «Біздің қазақты оңдырмай жүрген бір қуаныш, бір жұбаныш бар – деген екен. Сондағы жұбанышы – жалғыз біз бе, елдің бәрі де сүйтіп-ақ жүр ғой, көппен көрген ұлы той, көппен бірге болсақ болады да деген сөзді жұбаныш қылады» – демеуші ме еді?
Абай әулие ғой. Қазақтың шаруасы оңға баспаса, «әй, құрысыншы, мейлі» дейтіні рас. Өзге жұрт бастаған ісін ақырына жеткізбей қоймайды. Құрысыншы дей салатын қазақы көнбістікті соңғы жылдары өз бойымнан да байқап жүрмін. Кейде оқушының ынта-ықыласына бола көңілін жықпай, «бестік» қоя салатыным бар. Бұл – дұрыс емес! Өз басым қазақтай қабілетті халықтың ұл-қызы табанды болғанын қалар едім. Шәкірттерімнен үнемі осыны талап етіп отырамын. Жасым 55-ке келсе де менің қазаққа бергенімнен алғаным көп. Ал менен қазақтың тілі мен әдебиетін үйреніп жүрген бұл жеткіншектердің алар асулары алда».