Жеңгесімен көңіл қосқан жігіттің оқиғасы
Дархан екеуіміз Тараздағы орта мектепті бірге бітірдік. Балабақшадан бері бірге келе жатқан досым екеуіміздің жұбымыз бір елі жазылған емес. Мектеп бітірген соң педагогикалық институтқа түстік. Ауылдан келген біздер төрт жыл жатақханада тұрып, оқыдық.
Кейін оқу бітіріп, мамандығымыз бойынша жұмыс табылмай қаладағы цехқа жұмысқа тұрып кеттік. Дос болған соң арамызда қалған сыр жоқ. Үнемі мәселемізді бірге шешеміз. Бірге пәтер жалдап тұрғанымыз бар. Цехқа тұрғаннан кейін көп ұзамай мен студент кезден жүрген бізден бір курс төмен оқыған Сәуле есімді қызбен отау тіктім. Мен отбасылы болғаннан кейін Дархан өзінің немере ағасының үйінде тұратын болып шешті. Екі жылдан бері соның үйде тұрып келеді.
Кейінгі кезде Дарханның тұнжырап тұратын көзі сондай ойнақы. Себебін сұрап, әзілдесем жымың-жымың етеді. Оның ағасы болып келетін Сенбек күзетте тәулікпен жұмыс істейді. Бір күн істеп, бір күн демалады. Ақкөңіл ағасы інісін туғанындай жақсы көреді десем артық айтқаным емес. Жеңгесі де мейірімі төгілген, әзілге жақын келіншек. Келіншек дегені болмаса бітімі қыздай. Кеудесінде томпиған төсі еріксіз назар аудартады. Қыпша белі оның сымбатты екенін байқата түседі. Қарағанда ойнақы көздерімен арбап тұрады. Үйленгендеріне үш жыл болса да әлі күнге перзент сүймеген.
Бір күн жұмыста, бір күн үйде болатын ағасы Сенбектің Дарханмен шаруасы жоқ. Ал жеңгесінің мойнына менің досымның тамақтануы мен кір киімдерін жуып беру міндеті жүктелген.
Досым болған соң, мен де дігірлеп қоймаймын. Ол болса ләм-мим деп ештеңе айта қоймайды. Бірде Дәкең ағынан жарылып, сыр бөлісті. Айтуынша, ол біраз уақыттан бері жеңешесі Эльмирамен ағасы жоқта ойнас құрады екен. Қалада өскен жеңгесі бұған өзі емеурін білдіріпті. Кейде түн ортасынан дейін үйге келмей қоятын қайын інісіне Эля жеңгесі үнемі қағытып, тиісе беріпті.
Бірде ағасы жоқта киімдерін жуып жатып, «қалтаңдағы нәрселерге қарап тұрсам, қыз-қырқынның тақымың кептірмейсің-ау» дегенде менің досымның ұяттан беті қызара дуылдап, жерге қарап қипақтай беріпті. Тағы бірде жеңешесі: «жетпегір, қай қызды шыңғыртып келдің?» деп бір тиісіп өтеді. Әрине, ағасы жоқ кезде ғана осылай ойнайды. Ағасы барда әдептен аспайды. Ағасы жоқта реті келген сайын әлгіндей сөздерімен түйреп, қытығына тие түсуін қоймайды. Қыз-қырқынды құр жібермейтін сері көңіл досым жеңешесінің мұндай қылығынан үркектеп, ыңғайсызданады. Сөйтіп, жүргенде бірде Дархан ағасы жоқта үйге қызара бөртіп келеді. Түнгі он екіден аса есікті ашқан жеңешесі әдеттегіше қағыта қарсы алады. Бұл да құр қарап тұрмаса керек. «Жеңгенің бір бұты байынікі, бір бұты қайнынікі» дегенді бүгінгінің жігіттері түсінбей өтетін болды ғой» дегенде Дәкең шыдамай кетіпті. Сымбатымен жігіттерді өзіне тартып тұратын көрікті жеңешесіне әдептен аттап, бірінші рет қол жүгіртеді. Талайдан бері мұндай батылдықты күтіп жүрген Эля да Дарханның құшағына құлай кетеді.
«Сөзбен түйреп жүргенде мына жеңгемнің желігі басылмай жүр-ау деп ойлаймын да қоя салатынмын. Бұл жолы шыдай алмадым. Аяқ киімімді шешкен бетте жібек халатынан бар бітімі көрініп тұрған жеңешемнің белінен құшақтай алдым. Оттай жанып тұр екен. Жаймен өзімен тартсам жымың қағып, құшағыма кіріп барады. Шыдап тұрамын да, құмарлығым артып ерніне сүлікше жабыстым», - деп Дәкең шынын айтқанда менің де оның жеңгесіне ойым кетіп қалғандай болды.
«Сүйісіп тұрып тәртіпсіз қолдарым оның белінен төмен түсіп, дөңгеленіп тұратын жұп-жұмсақ жамбасын умаждап жатты. Ол болса маған тығыла түсіп, осы сәттің әрі қарай жалғасуын қалай түскенін білдіреді. Еппен аймалап, жібек халатын үстінен сусыта түсіріп, төстартқышын ағытқан күйі төсекке қарай әкеттім. Ып-ыстық ерні мені өртеп жіберді. Шынымды айтайын, мұндай аймаласу бұрынғы қыздарыммен ешқашан болған емес. Мойнына аймалап, алмадай тырсиған қос анарына ауыз салып, үрпісіне ернім тигенде жеңешем ләззаттан балқып жатты. Сірә, мұндай аймалау ағамның тарапынан болмаған сияқты. Ұзақ аймаласу үстінде оның сүйріктей саусақтары мойнымнан төмен қарай арқамды тұтас қысқылай сипалап, қозып жатты. Жаймен іш киімін шешіп, оттай жанған күнтимесіне қауғадай болған мүшемді бойлата сұғып жібергенімде жеңешемнің дауысы ыңырана шығып, небір тәтті сөздерді айтып ләззатқа бөленіп, иығымды тістелеп жатты. Ұзаққа созылған айқас менің қара терге малындырды. Белімнің босайтын сәтте ол мені өзінен айырған жоқ», - деп Дархан өзін ғана емес мені де ынтықтыра түсті.
Сол бір қатынас орын алған түні Дәкең де аянып қалмаған. Жеңгесін тағы да бір «қуанышқа» бөлеп, өзінің міндетін мүлтіксіз орындап шығады. Содан бері Эляның бұған деген пейілі де ерекше екен. Ағасы келіп қала ма деген қауіп мүлде жоқ. Себебі, ол тәуліктік жұмысына кеткен соң оралмайды. Әрі інісінен мүлдем күдіктенбейтін болса керек. Ал жеңешесі... Эльмира күйеуі жұмыста болған уақытта қайын інісін ерекше күтіп, тіпті бірнеше рет телефон соғып тастайтын сәттері аз емес. Есіктен кірген бетте Дархан өзін ғаламат «шайқас» күтіп тұрғанын біледі.
Кейінгі кезде Дарханмен кездескен сайын айтатын әңгімеміз оның жеңгесімен төсектегі айқасы туралы ғана өрбитін болыпты. Қазір досым әр басқосуда жеңгесінің төсектегі белсенділігін, оның қоярда-қоймай төсекке сүйрейтінін, жатын бөлмеде, қонақ бөлмеде, ас үйде, жуынатын орындағы позаларын айтып, сілекейімді шұбырта түседі. Сондай сәттерде ішімнен «шіркін, мына Эляны біз балқытатын күн қашан туар екен?» деп қиялдап кетем. Ол болса оны қалай тақымға басқанын, бір түндегі ләззаттың қалай жалғасқанын айтуын кездескен сайын небір сипатта әңгімелеуін тоқтатқан емес.
Өткенде ағасының үйіне әжесі келіп, он күнге жуық «айқас» тоқтап қалыпты. «Сол сәтте жеңгем екеуіміздің бір-бірімізге деген ынтығуымызды көрсең», - дейді Дархан жүзін көңілсіздік торлап. Жеңешесі әжесі басқа бөлмеде отырғанда бұған маза бермеуін доғармапты. Ал досым кемпірдің кетпей қойғанын жаратпай жүрдім деп күледі.
Жақында ауылдан қайын атам келетін болып, күтіп алуға Дархан екеуіміз бірге баратын болып келістік. Пойыз түнде келетін еді. Алайда баратын сәтте Дарханның телефон тұтқасын көтермей қойғаны. Ағасы да сол күні шамасы жұмыста болған болуы керек. Көз алдыма Дәкеңнің Эляны қырандай бүріп алып, қызыл көрпені бүлкілдетіп жатқаны елестеп тұрды...
Автор: Мәулет Тәңірбергенов, Тараз қаласы
