Сәлеметсіздер ме, оқырмандар! Қалдарыңыз қалай, амандық болсын. Осы менің бір нәрсеге өмір бойы миым қататын шығар. Әңгіме жолдасым жайында, әлде тек менде осындай жағдай ма түсінбеймін. Жолдасым өте біртүрлі адам, адаммен араласа бермейді, бірде-бір досы жоқ, мінезі томаға тұйық. Біреу ұнамаса бетіне былш еткізіп айта салады немесе сөзге келіп қалады. Жұмысында да, да ешкіммен араласпайды. Тағы бір кемшілігі тамақ жей береді, бірақ семірмейді.
Таңертең көзін аша сала тамақ сұрайды. Сосын түсте, түс ортасы, кешке, жатарда, күніне бірнеше порция жейді. Ертең не тамақ істесем екен деп басым қатып жүреді. Негізі тамақтың түр-үрін істеймін, уақытымның көбі асүйде өтеді. Енем жүреді "осы бала түк тамақ жемейді" деп. Туыстары жүреді, мына қатын мына балаға тамақ бере ма деп? Айтыңыздаршы, не істеуге болады мұндайда. Тамақты аяп отырғаным жоқ, үйге бір қонақ кеп қала ма деп бір тегеш бауырсақ пісіріп қойсам, әумин ертеңге жетпей жоқ болады.
Аноним