Ойнақтап жүріп от бастым
Сәлем баршаңызға! Мен білмеймін, мүмкін психологка жүгінуім шарт па немесе өзім жеңе алам ба екен?! Тағдыр деген тарауы көп болғанымен, әр тарауда бір қиындық болады екен... Намысым басым, бірақ ойнап жүріп от бастым. Ешкімге алданғаным жоқ, бірақ бір жігітті қатты сүйіп қалдым. Олда мені сүйді. Алақанынан түсірмеді. Бақытымды таптым. Бірақ бақыт деген дәл сондай ұзақ болмайды екен!
Мен оны ұмыта алмай жүрмін! Оның әйелі бар. Ал мен мына өмірден түніліп кеттім. Қалай ұмытарымды білмеймін. Жігіт деген маған жиіркенішті болып көрінеді. Шынын айтсам, оған барлығын айтқым келеді, бірақ намысым жібермейді. Осы уақытқа дейін анасының айтпаған сөзі қалмады, әйелі де қит етсе мені әңгімелеуге, оған жаман қылып көрсетуге дайын тұрады. Өмір дегеннің мәнін жоғалтып алдым! Ешкімге сене алмаймын, бұрынғыдай жадырап күліп жүру дегенді ұмыттым. Ең сорақысы армандай алмаймын. Болашақ туралы біреу бірнарсе айтса болашағым жоқ сияқты көрінеді. Ауру болып қалған сияқтымын. Тіпті көшеге де шыққым келмейді. Не істесем болады, өтінем көмектесініздерші. Тұйықталыпта кеттім. Мен өте ашық қыз едім, қазір дүниедегі адамның барлығы өтірікші сияқты болып көрінеді. Не істесем болады?!
