Сәлеметсіздер ме? . Менің жасым. 20- да. Осы жылы оқу бітірдім. Тұрмыстамын.1 ұлым бар. 2 күн болды күйеуіммен сөзге келісіп қала берем. Достарым жоқ. Ешкіммен аса қатты ашыла сөйлеспеймін. Күйеуім тапқан-таянғанын анасына яғни (енеме) береді.
Енем жақсы кісі. Бірақ, әр ісіме сөйлей береді. Су ағызсам, аз жұмса суды, жарықты қоссам өшір 2 500 болып кетті дейді. Нан пысырсам аз пісір. 2 күнде бір кір жуамын (кір машинамен) жинап- жинап жу дейді. Соған қарамастан күліп жүре берем, " жарайды " деп. Анам солай үйреткен анама рахмет. Бірақ, жүрегіме сақтай-сақтай жүрегім де қысылады. Жалғыз қалсам өте көп жылаймын. Жалғыз анам бар, бірақ сөйлесіп айтып жәй болсада сөйлесіп сырласайын десем, анамның жүрегін ауыртам ба деп қорқам, оның үстіне шу шықанын қаламаймын. Өзім ашуланшақ болып барамын. Күйеуімді қатты сүйем, сіз деп сөйлесеміз. Қатты сыйлаймын. Босанған соң қатты ауырдым 3 айдай. Қайта ауырып қалам ба деп қатты қорқам. Баламды ойлаймын. Біреумен сөйлесіп ішімдегіні ақтарып, жеңілдесем деймін. Жоғарыдағы жағдайларға байланысты не істесем болады. Тек ұрсудың қажеті жоқ. Жәй ақыл- кеңес бергендеріңізді қалаймын. Өтінем көмектесіңіздерші.
Аноним