Қазір девушка емеспін, девушкалықпен қоштасқалы екі жылдан асты..

Қазір қайсысы девушка, қайсысы апай ажырату қиын.

Бір кездері жасы  елуден асқан апайды "апай " деп атап, басым бәлеге қалған.  "Апай   деме, жай ғана атымды ата, сосын сіз демеші маған" деп ұрсып берген.

Өзіңнен екі есе үлкен кісіні атымен атау әбестік. Түсіндіре алсамшы. "Отсталаясың" деп атам заманға апарып тастады.

Тағы бірі: "Қазір "апай",  " тәте", "әпке"  деген сөздер не модна. Өзімізді кәрі сезініп қаламыз. Атымен атаған дұрыс! "- деген соң,  заманнан қалып кетпейін деп, үлкенге де,  кішіге де" девушка " немесе" сіңлім", "сұлу қыз" дейтін болдым.

Кеше жап-жас бір қызға "девушка" дей бергенім сол,  сөзімді тыңдамастан бетіме қарап баж ете қалды.  "Шалбарыңның арты дақ болып қалыпты,  қағып жібер" деп айтқым келген. Айтқызбады. Ұрысты.  Общым " қазір девушка емеспін,  девушкалықпен қоштасқаныма екі жылдан асты,  бір балам бар",  деді ғой.  Жыным келгені соншалық қырсығып  "артың кір"  деген сөзді  сол бойы айтпай кеттім.

Салтанат Абылбекова

Фейсбуктегі парақшасынан