Шындығында, жұмыр Жерде магниттік, гравитациондық кеңістікпен қатар ақпараттық қуат кеңістігі бар. Осы кеңістік жер бетіндегі кез келген оқиғаны, соның ішінде соғыс болған, аса көп адам қаза тапқан аймақтарды «жадында» сақтап қалатын көрінеді. Бұл – ғалымдардың пікірі. Сол Жер «жадында» сақталып қалған кейбір оқиғалар ара-тұра болса да, елес болып әлгі жерлерге оралып тұрады екен. Төмендегі оқиғалар соған байланысты һәм ешқандай ойдан шығарылған аңыз емес, өмірде болған жағдай. Өйткені бұл жерде өмірде бар нақты адамдар, нақты елді мекендер айтылады. Сондықтан адамдар ойша құрастырған қырық өтірік деуге еш келмейді...
Басқа әлеммен байланыстырған телефон
Мына бір өзгеше оқиға Санкт-Петербург қаласында болған екн. Илия Разин деген азамат күздің жанға жайлы бір кешінде өзінің сүйіктісі Нинаға телефон шалады. Ар жақтан телефонды көтерген адамның дауысы Нинадан гөрі кішкентай қыздың дауысына көбірек ұқсап кетіпті. Ол да өзін Нинамын десе керек. Телефонды көтерген адам басқа екенін аңғарған жігіт тұтқаны қойып, қайтадан хабарласады. Тағы да сол дауыс. «Менімен сөйлесе беріңіз. Үйде мен жалғызбын» дейді әлгі бала.
Жігіт телефонды не қоярын, не қоймасын білмей, ойланып қалды. Сосын өзі, өзінің сүйіктісi Нина жайлы айта бастады. Бала дауысы:
– Илья қазір не істеп жатыр екен?
– Телефонды көтеріп ас үйге кірдім, сосын...
– Телефонды көтеріп жүруге бола ма екен? Бірінші рет естуім, – бала таңғала сұрады. Баланың таңданысына Илья біртүрлі болып қалды.Сосын: – Ал сенде қандай телефон? – деп сұрады.
– Кәдімгі, қабырғаға ілініп тұратын. Сіз ас үйге кіріп, бірдеңе жейін деп пе едіңіз?
– Жоға-а... Терезеден кешкі қаланың қызылды-жасылды оттарына қарап тұрғаным...
Қыз өкпелей сөйледі:
– Неге алдайсыз? Қайдағы шам, қала қап-қараңғы ғой. Шамды баяғыда өшірген, үй суық, пешке жағатын отын жоқ. Шешем бір жаққа шығып кеткен. Әкем майданда. Ал сіз мүгедексіз бе, неге үйде отырсыз?
Сасып қалған Илья Разин:
– Қайдағы соғыс, мүгедегі несі? Не деп тұрсын өзің?
– Қала қоршауда екенін білмейсіз бе? Қайдан шыққансыз өзіңіз? Қаланың сырты толған немістер емес пе?
«Есімнен адасып тұрған жоқпын ба, өзі?» деп үрейленген Илья:
– Қазір қай жыл, айтшы? – деді қыстығып.
– 1942 жыл...
Кенет телефон өшіп қалды...
Жігіт қайта телефон шалды. Бұл жолы тұтқаны – сүйіктісі Нинаның өзі алды.
– Қайда жүрсің? Трубканы неге өзің көтермейсің? деп жігіт бұрқ етті.
– Қайда жүргені несі, енді ғана хабарласып тұрған жоқсың ба? – Нина таңғала сөйледі...
Жігіт болған жайды айтып берген еді. Екеуі де таңғалысты. Илья кездейсоқ 1942 жылғы қоршауда тұрған Ленинградтың кішкентай тұрғынымен сөйлескенін білді. Осы бір жағдай мәңгі есінде қалып қойды. Белгілі ғалымдарға жолығып, басынан өткен жағдайды айтып еді, өмірде ондай оқиға жиі болып тұратынын естіді...
Соғыс жаңғырығы басылмаған елді мекендер
Брест түбіндегі елді мекенде болған мына бір оқиғаны да Жердің «жадында» жазылып қалған күнделік деп түсінуге болады.
Брест қамалы мен оның маңындағы елді мекендер немістердің ең алғашқы соққысын қабыл алғаны белгілі. Одан кейін ондаған жылдар өтті. Бірақ Брест қамалының түбіндегі Дубовый Лог деревнясы әлі күнге соғыстың жаңғырығын бастан кешіп жатыр деуге болады. Бір күні түнде ауыл тұрғындары оқыс оқиғаны бастан кешірді. Түн ортасында тарс-тарс еткен мылтықтың, үздіксіз атылған автомат-пулеметтің дауысы естілді. Адамдар ауылды жау басып кіргендей күйге түсті. Бірі – ұраға, бірі – шатырға тығылды дегендей... Іле-шала көшелерде қараң-қараң еткен қарулы солдаттар пайда болды. Үстілерінде – неміс формасы. Айқайлап, оқты қарша боратып келе жатыр. Тура кино түсіріп жатқандай не болмаса сонау 1941 жылдың 22 маусымын еске түсіргендей еді...
Шеткі үйде тұратын механизатор Владимр Ярош әйелі мен баласын үй астындағы ұраға жасырып, аңшы мылтығын оқтап шатырға көтерілді. Ауыл толы немістер. Әлденені айтып қарқылдап күліп, қараңғы бұрыштарға оқты қарша боратуда... Өз үйіне қарай бұрылған бір топ неміске механизатор аңшы мылтығынан оқ атты... Бірақ атқан оқты елең еткен олар жоқ. Жақындап келді де кенеттен қараңғы түнге сіңіп жоқ болып кетті. Әлгінде ғана азан-қазан болған ауыл тып-тыныш болып қалды... Ертесіне бүкіл деревня «түнгі соғыс» жөнінде қызу әңгіме айтып, таласып жатты...
Сүйтсе, көрші Перстень деген деревняда да түнде немістермен «соғыс» болған екен. Мұндай жайт Прохоров елді мекенінде де қайталанғанын жұрт аңыз қылып айтуда. Бұл жерде 1943 жылы атақты танк шайқасы болғаны белгілі. Екі жақтан (фашистер мен кеңес әскері) мың жарымдай танк қатысқан. Жұмыстан түнделетіп қайтқан ағайынды Черниковтар көлігі жолда тоқтап қалады. Не істерін білмеген олар таңды күтуге бел буады. Кенет таң алдындағы тұманды қақ жарып, алаңқайға қарай қаптап келе жатқан жарықты көреді. «Бұл не болды екен?» деп таңғалысып тұрған ағайындылар жарықтың танк екенін, оларда немістің свастикасы бар екенін аңғарады. Олар есін жиғанша болмай, айнала бомбы-снаряд жарылып, кейбір танктер өртене бастайды. Сол жерде қым-қиғаш соғыс басталып жүре береді. Бір қызығы, мұның бәрі дыбыссыз, тыныш жағдайда өткен. Жарылып жатқан бомбыдан да, атылып жатқан оқтан да, жүріп келе жатқан танктерден де дыбыс шықпаған. Соғыс алаңын тастай қашқан ағайынды Черниковтер ертесін «не болды екен?» деп, кешегі машинасы батқан жерге келсе, ештеңе болмаған, айнала мүлгіген тыныштық. Танктің де, жарылған снарядтың да ізі жоқ...
Жалпы, соғыс болған жерлерде, адам көп қаза болған мекендерде мұндай елеске ұқсас оқиғалар жиі болатын көрінеді. Ғалымдардың айтуынша, жер ақпараттық қуаттық кеңістігі болған оқиғаны «жадында» сақтап қалады екен. Парапсихологтар қаза тапқан, жерленбеген солдаттардың жаны ұзақ уақыт соғысты жалғастыра береді дейді. Сол «соғыс» кейде тірі адамдарға елес болып көрінеді екен. Біз жоғарыда әңгіме еткен жайсыз жағдайлар солардың бір-екеуі болса керек...