Тышқанның духиі
Гаражда тұрған қоқыс пакетті қоқыс жәшігіне тастайын деп машинамның багажына салып алатынмын.
Бір күні машинамнан жағымсыз иіс шығады ары-бері қараймын таппаймын.
Машинамды арнайы жуатын орталыққа апарып орындықтарының барлығын көтеріп жуғыздым, исі кетер емес.
Салонға себетін арнайы иіс суларды да септім.
Әлгі иіс, тышқанның духиына ұқсайды.
Тышқан қайдан келуі мүмкін деп, басым қатты.
Рульде отырғанда, бар ойым әлгі тышқан арқама секіріп немесе аяғыма оралып шықпаса екен деп, зәрем қалмай отыратын.
Азанға дейін орындықтарды кеміріп тастамаса екен деп, тышқанды ойлайтын болдым.
Болмаған соң, енеме айттым. Ол кісі тышқанның қақпанына шұжық қыстырып, машинаңа қойып қой деді.
Дүкенге барып қақпан алдым да, енем айтқандай жасадым. Ертесіне машинамды қыздырайын деп есігін ашып қалсам, рульдің астында қырынан селмиіп жатыр екен. Шұжықты тістеп, шайнапта үлгермепті.
Өзім тышқанды ұстауға қорқып, енеме алып беріңізші деп өтіндім.
Кейін түсіндім, гаражда тұрған қоқысқа тышқан кірген, содан ол машинама жайғасып алған екеееен.
Содан кейін, қоқыс пакетті енемнің баласының машинасының багажына салатын болдым.
Кенже Жанбуршина
Фейсбуктегі парақшасынан