Бұрын көзіме құдекең ерекше мейірімді, пендесіне ерекше қамқор, жүзінен нұр төгіліп тұратын, қандай үлкен қатеңді де кешіре алатын ерекше мейірбан, иманжүзді болып елестейтін. Осы күнгі дүмшелердің сөзіне қарап, бірауыз əзіліңді көтере алмайтын, алдына келгенді теуіп, артына келгенді тістеп, бірауыз сөзіңе бола "кебенематри күнəһар, сен дозақысың конце до концо. Шлэмэнэ блэт, дозағыңа кет" деп отқа итеріп, пешке салып қана отыратын ерекше қатал, қанішер біреу екен деп қаласың құдайыңды.
Пенделерін жаратушыдан алыстатпасаңдаршы, дүмшелер!
Ержан Тәліп
Фейсбуктегі парақшасынан