Жалғандағы жалғыз келінім келген ғой. Әңгімені соғып жүр.
Келінім інімді жұмыстан кешігіп келеді, кейде үйге қонбай қалады деп жамандап қояды. Тұмау жақындаған-ау, түшкіре беремін. Түшкірген сайын жаны кіреді. «Әне, көрдіңіз бе, рас екен. Оның істегені дұрыс емес қой» деп қояды.
Түшкірген сайын тызылдап барам. Итің жаман десе, ыстықтап қалатын халықпыз ғой. Бауырыңды жаман десе, түшкіргің де келмей қалады екен...
Асыл Талғатжан
Facebook-тегі парақшасынан