Бауырлар, біз де көкірегімізді кере бермей, кішіпейіл бола білейік

Бір қалада көршілес 2 отбасы өмір сүріпті. Бірінші отбасында – күн сайын айқай, ал екінші отбасы — өте тату тұрыпты. Айқай отбасының әйелі қызғанып, күйеуіне:
– Ана отбасы өте тату-тәтті тұрады! Оның себебі не екен?! Қарап келші, – деп жібереді.
Барып, терезе сыртынан қарап тұрса, әлгі үйдің әйелі үй жинап жүреді. Бір кезде телефон соғылады, сол кезде әйелі ыдысты үстел шетіне қояды. Бір кезде күйеуі ыдысты іліп кетіп, сындырып алады. Сонда қарап тұрған көршісі «Енді не болар екен?!» деп ойлап тұрады. Әйелі келіп, көңілі түсіп кетіп:
– Кешірші, ыдысты дұрыс жерге қоймаппын, – десе, күйеуі:
– Жо-жоқ! Мұның не жаным? Оны асығып жүріп, мен сындырып алдым. Сен мені кешірші, – дейді.
– Жарайды, бұдан артық қасірет болмай, тек бақытты болайықшы, — дейді әйелі. Мұны көріп тұрған көршісі жүрегі бір-түрлі болып үйіне қайтады. Сосын әйелі:
– Иә, олар неге олай тату тұрады екен? – деп сұрағанда, күйеуі:
– Қызық, оларда бәріне өздері кінәлі. Ал бізде әрқашан өзіміздікі дұрыс болмаса да дұрыс деп есептейміз. Сонда ұрыс шығады, – деп айтады.
Бауырлар, біз де көкірегімізді кере бермей, кішіпейіл бола білейік. Не де болса Аллаһ Тағаланың алдында бәріміз де дәрменсіз құл екенімізді ұмытпайық! Еліміз тыныш, отбасымызда бақытты, тату-тәтті өмір сүрейікші... 
Дидар Бегалиев
Facebook-тегі парақшасынан