Өзім білдей бір алдыңғы қатардағы ұлттық университетке оқытушы болып жұмысқа ұсыныс етілдім, аптасына 30 сағат сабақ берем ағылшын тілінен. Осы білім деңгейіне жетуге де қаншама жылдар мен күш-қуат және ақша сарып еттім. Бірнеше күннің алдында алғашқы жалақы та түсті, 92 мың бірдеңе тиын. Жарайды, оған да шүкір, қосымша табысыммен бала шағамды асырырмын. Бірақ дейім да, осыны көрген балалар “өйтіп азаптанып, уақыт құртып, ақша құртып білім алғанша, жәй күзетші бола салсамда сол жалақы екен-ғой” деп ойлап қалмайма деп қоям. Балаларымды “жақсы оқысаң жақсы өмір сүресің” дегенге қалай сендірсем екен?
Atoy Bolat
Фейсбуктегі парақшасынан