Қиямет күні Алла елшісі (ﷺ) біздерді осы жерде күтеді екен
حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ أَبِي مَرْيَمَ حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْنُ مُطَرِّفٍ حَدَّثَنِي أَبُو حَازِمٍ عَنْ سَهْلِ بْن سَعْدٍ قَالَ:
قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنِّي فَرَطُكُمْ عَلَى الْحوْضِ مَنْ مَرَّ عَلَيَّ شَرِبَ وَمَنْ شَرِبَ لَمْ يَظْمَأْ أَبَدًا لَيَرِدَنَّ عَلَيَّ أَقْوَامٌ أَعْرِفُهُمْ وَيَعْرِفُونِي ثُمَّ يُحَالُ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ قَالَ أَبُو حَازِمٍ فَسَمِعَنِي النُّعْمَانُ بْن أَبِي عَيَّاشٍ فَقَالَ هَكَذَا سَمِعْتَ مِنْ سَهْلٍ فَقُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ أَشْهَدُ عَلَى أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيّ لَسَمِعْتُهُ وَهُوَ يَزِيد فِيهَا فَأَقُولُ إِنَّهُمْ مِنِّي فَيُقَالَ أَنَّكَ لاَ تَدْرِي مَا أَحْدَثُوا بَعْدَكَ فَأَقُولُ سُحْقًا سُحْقًا لِمَنْ غَيَّرَ بَعْدِي وَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ سُحْقًا بُعْدًا يُقَالَ سَحِيقٌ بَعِيدٌ سَحَقَهُ وَإِسْحَقهُ أَبْعَدَهُ وَقَالَ أَحْمَد بْن شَبِيبِ بْن سَعِيدٍ الْحبَطِيُّ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ يُونُسَ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ سَعِيد بْنِ الْمُسَيِّبِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ كَانَ يُحَدِّثُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَرِدُ عَلَيَّ يَوْمَ الْقِيَامَة رَهْطٌ مِنْ أَصْحَابِي فَيُحَلَّئُونَ عَنِ الْحوْضِ فَأَقُولُ يَارَبِّ أَصْحَابِي فَيَقُولُ أَنَّكَ لاَ عِلْمَ لَكَ بِمَا أَحْدَثُوا بَعْدَكَ إِنَّهُمْ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ الْقَهْقَرَى.
«Сәһл ибн Саъд (родиял-лаһу ъанһу) айтады: «Нәби (солләл-лаһу ъаләйһи уә салләм) сахабаларына (родиял-лаһу ъанһум): «Мен сендерді хауыздың жанында күтемін. Жанымнан өткен адам сол хауыздан ішеді. Әрі одан ішкен пенде ешқашан шөлдемейді. Сонда жаныма бір топ адам[1] келеді. Біз бір-бірімізді танимыз.[2] Кейін мен олардан, олар менен бөлінеді...[3] Мен: «Бұл менің сахабаларым емес пе?»-дегенімде, Хақ Тағала: «Олар сенен кейін не істегенін білмейсің»-дейді. Сонда мен: «Менен кейін дінін өзгерткен аулақ болсын, аулақ!»-деймін...
Әбу Һурайра (родиял-лаһу ъанһу) айтады: «Қиямет күні жаныма келген бір топ сахаба хауызға жақындатылмайды. Мен: «Уа Раббым! Бұл менің сахабаларым емес пе?»-дегенімде, Аллаһ Тағала: «Олардың сенен кейін не істегенін білмейсің. Олар діннен бас тартқан болатын»-дейді».
Хадисті Сәһл ибн Саъдтан (родиял-лаһу ъанһу) Имам Бухари, Имам Муслим, Имам Ибн Мажәһ және Имам Табарони риуаят етті.[4]
[1] хадистің араб тіліндегі нұсқасында «раһтун» делінген. Әдетте араб тілінде «раһтун» деп саны оннан аз жамағатты айтады. («Сахихүл-Бухари»)
[2] себебі олар Нәбидің (солләл-лаһу ъаләйһи уә салләм) көзі тірісінде мұсылман болатын.
[3] яғни, Нәби (солләл-лаһу ъаләйһи уә салләм) мен олардың арасы бөлінеді.
[4] «Сунәну Ибн Мажәһ», «Сахихүл-Бухари», «Сахиху Муслим», «Файдүл-Қадир, Шархүл-Жәмиъис-Сағир», «Зиядатүл-Жәмиъис-Сағир», «Мажмаъуз-Зауаид» және «Муъжәмут-Табаронил-Кәбир».
Барлық құқықтары қорғалған.
Ihsan.kz сайтында жарияланған кез келген ақпараттарды көшіріп алып, өзге желілерге таратушылардан және басқа сайттарға жариялаушылардан міндетті түрде Ihsan.kz сайтына сілтеме қоюларыңызды сұраймыз.
