Пайғамбарымыз (с.а.у.) былай дейді: «Өзінде өткенге қатысты уайым немесе келешек қайғысы немесе дерт әлде (кедейлік сияқты) мұқтаждық жағдайы пайда болған кісі; «Аллаһу Рабби Лә Шәрикә Ләһ» (Алла менің Раббым. Оның еш серігі жоқ) - десе одан бұл қиындық кетіріледі». (Табарани, «әл-Мұғжам ул-Кәбир»)
Әбу Хурайраның (р.а.) риуаятында Пайғамбарымыз (с.а.у.): «Мүмін құлдың рухы денесінен шыққан кезде оны екі періште қарсы алып, көкке кетереді» - дейді.
Рауи Хаммад (р.а.) былай дейді: «Әбу Хурайра (р.а.) осы кезде ол мүмін құлдың рухының иісінің әдемілігін, хош иісін баяндағаннан кейін былай деді: «Көк жұрты: «Жер бетінен хош иісті рух келді. Алла Тағала сені және сенің өміріңді аяқтаған денені рақымына бөлесін» - дейді. Сосын періштелер оны Алла Тағаланың құзырына алып барады. Алла Тағала: «Мұны Сидрә Мүнтәһаға (қияметке дейін рухтың күтуі үшін бір орынға) алып барыңдар» - деп бұйырады.
Еш шүбәсіз кәпірдің рухы денесінен шыққанда аспан халқы: «Жер бетінен жиіркенішті иісті, жаман рух келді» - дейді. Сосын «Оны да қияметке дейін күтетін жерге алып барыңдар» - деп айтылады».
Әбу Хурайра (р.а.) кәпірдің жаман иісінен және лағнеттелгенінен әңгіме қылған соң: «Пайғамбарымыз (с.а.у.) мұны айтқаннан соң үстіндегі жұқа жапқышын мұрнына қарай тартты (жапқышпен мұрнын жапты)» - деді.