Тағдырлы таланттың мұңы

Жуырда ғана қазақ ән өнеріне айтулы үлес қосып келе жатқан талантты композитор Темірәлі Бақтыгереевтің Алматыдағы Студенттер сарайында шығармашылық концерті өткізілді.
«Барып қайт балам, ауылға» деген ат­пен ұйымдастырылған кештің табысты өтуіне әнші Сұлушаш Нұрмағанбетова көп еңбек сіңірді. Ақпарат құралдары да жан-жақты қолдау танытып, халық ұзақ күткен кеш туралы жарыса жазды.
Әдемі әуендерін күллі  қазақ шырқап, тың­дап, таңдайын қағып жүрген  Те­мір­әлі­дей талантты ұмытқанымыз туралы кезінде «Жа­йық үні» газетіне мақала жазған едім. Он­дағы ойым мүмкін кіндік қаны тамған Қаз­талов ауданы Березин ауылының әкім­дігі шу ете қалар, хабарласар дегенмін. Ол қазір қайда деп сұрастырар, біздің ауыл­дан осындай композитор шыққан деп кеу­делерін қағып, бөріктерін аспанға атар де­ген де ойым болған... Ешкім былқ ет­педі. Композитордың жары Жәмила: «Орал­бай, өзім бара алмағасын Оралға, Қаз­талов әкімшілігіне талай хат жолдадым, әлі жауап жоқ, бүкіл Қазақстан атсалысып, мен үшін емес, халық үшін ұйымдастырып жат­қан мына шараға туған жерінен еш­кім­нің келетін түрі жоқ, ең болмаса сен жет» дегесін мектепте бірге оқыған досы, об­лы­сы­мыздағы белгілі азамат Борис Із­ба­саровтың қаржылай көмегі мен ақ тілегін алып жолға шықтым.
Темірәлінің тамаша кешіне куә болдым. Ән тойы тамаша өтті. Концерттік зал түге­лі­мен көрерменге толып отырды. Залға қол арбасымен Темірәліні жұбайы алып кел­генде бәрі түрегеліп қол соғып, қарсы ал­ды. 250-дей музыкалық шығар­ма­ла­рының ішінен іріктеп алынған 25 әнді Тұң­ғышбай Жаманқұлов, Нұрлан Өнербаев, Сұ­лушаш Нұрмағанбетова, Гүлмайдан Сүн­детова, Гүлнар Сиқымбаева сынды өнер саң­лақ­та­ры орындады. Концерт аяқ­талғаннан кейін сах­наға шығып сөй­ле­ген­дер тума талант ие­сін шапан мен сұлу сөз­дерге көміп тас­тады. «ҚР мәдениет үздігі» ме­далі де саз­гер­дің кеудесіне тағылды. Концерт бітпей жатып киімілгішке жүгіретін ел бұл жолы кеш соңында да түрегеліп тұ­рып, дарынды композитордың құрметіне ұзақ қол соқты.
Ән кешінен соң Темкеңді аядай ғана, ша­ғын тұрағына жеткізіп салдық. Бүгінде қи­мыл-қозғалысы мен сөйлеуі тіпті қиын­дап кетіп, сал болып қалған композитор қы­зының үйінде тұрып жатыр. Үйге тая­ған­да ол кенет ауыр күрсініп, әлде қол­ты­ғынан демеп келе жатқан бізге, әлде өз-өзіне айтқандай: «атағыңнан гөрі жатағың ке­рек еді-ау, халқым» дегенін естіп менің жаным ауырды...