Біржан мен Сара айтысқан ба?
Қазақ әдебиетінің алтын қорына енген «Біржан-Сара айтысы» туралы түрлі алып-қашпа әңгімелер бар. Ақиқатына көз жеткізу үшін зерттеп, көлемді еңбек жазған Қабдеш ағамызды сөзге тарттық. Айта кетейік, жақында Қабдеш Жұмаділовтің «Әріп пен Сара» атты кітабы жарық көрген болатын.
Әріп - менің бұрыннан кейіпкерім. «Тағдыр» дейтін романымда бұл кісінің аты аталады – деп бастады әңгімесін қазақтың қабырғалы жазушысы, Мемлекеттік сыйлықтың иегері Қабдеш Жұмаділов. Әріп ол уақытта Шәуешектегі орыс консулы Николай Балқашиннің тілмаші болып жүреді. Бір жағынан көмекшісі. 1884 жылы қазіргі шекара тартылғанда соны жасауға бастан-аяқ қатысқандардың бірі - осы Әріп Тәңірбергенұлы. Содан кейін 1887 жылы Әріп туған еліне қарай қайтады. Бұрын Аягөз жақта да тілмаш болған. Аягөз жерінде бір начальниктің жемқорлығын әшкерелеймін деп араздасып елден кеткен. Ол жаққа енді барғысы келмейді. Сөйтіп, Қапалға келіп орналасады. Бұл мекен - біз білетіндей Сараның туған жері. Самойлов деген начальниктің тілмашы болады. Өзі өте білімді адам. Парсы, орыс тілдеріне сауатты. Осында келіп 17-18 жастағы Сарамен танысады. Сараның сол уақытта ойын-тойларда болатын айтыста өзі қатарлы бозбалаларды бетқаратпай жеңіп жүрген кезі екен. Әріпті де ел біліп қалған. Бұған дейін Қазан баспасынан оның үш кітабы шыққан. «Мың бір түннің» оқиғалары бойынша ғашықтық жырлар жазған. Соны Сарада оқыған. Бір тойда танысып, сырласып кетеді. Әріптің отбасы бар, бірақ әйел бала-шағасы Аягөзде қалған. Өзі мұнда салт келген. Жасы 33-35-ке таяп қалған шағы. Сараның басы байлаулы. Жиенқұл байға қатын үстіне қатын қылып атастырып қойған. Жиенқұл өзі саудагер, өзі дәулетті. Сараның ауылынан Тұрысбек, Маман есімді байлар шыққан. Өзі кедей Тастанбек деген кісінің қызы. Ол уақытта байлар барымташы ұстайды. Матайдың жуандары 200 жылқыны айдап әкетеді. Бұл әрекеттері әшкере болып қалады. Осылайша аудандық сот бірнеше адамды Сібірге айдайтын болып үкім де шығарып қояды. Істі болғандардың ішінде Сараның ағасы Жайсаңбек деген момын кісі де бірге кетеді. Бар бәлені Жайсаңбекке жабады. Бірақ істі насырға шаптырмай, ым-жымсыз бітірейік дейді. Осылайша олар Жиенқұлға барып, екі жүз жылқының жүз жылқысын қайтарайық, қалғанына бір сұлу қыз берейік дейді. Басында Жиенқұл келіспейді. Бірақ Сараны көрген бойда райынан қайтады. Осылайша Сараның басы байлаулы боп қалады. Қайран қыз Матайдың жуандары ұрлаған жылқының орнына кетеді ғой. Әріп келгенде ол әлі ұзатылмаған. Начальник Самойловтың өзі бұл іске басымды сұқпаймын деп ат тонын ала қашады. Матайдың жуандарымен араздасқым келмейді, өйткені маған да абырой керек, бұлар үстімнен арыз-шағым түсіруі де ықтимал дейді. Сара мен Әріп бір жылқышының отауында оңаша кездесіп жүреді. Мынадай бір өлең жолдары бар:
Ақ үйге аңдып басып кірді біреу,
Сипалап керегені жүрді біреу.
Кешікпей іздегенін тура тауып,
Етегін ақ көйлектің түрді біреу.
Қырдан ұшқан қанды көз қаршығадай,
Аққуын айдын көлдің ілді біреу.
Шіркін-ай, осы кеште таң атырмай,
Жібермей ұстап тұрса тілді біреу.
Қу жаның шығып кетпей қалай тұрар,
Сорғанда солқылдатып тілді біреу – дейді. Тура осы өлеңде не айтылса, Әріп пен Сараның арасында соның бәрі болды дейміз. Әріп енді Сараны қалай құтқарам деп басы қатады. Әрі ойлап, бері ойлап тапқаны Сараны әшкерелеу керек. Қалайша? Матайдың жуандары қызды жылқыға сатып алды, адам бостандығы қайда, қазақтың өнерпаз қызын қор қылды, - дейді Әріп. Құр өлең қылып жарияласа, оны біреу жаттайды, біреу білмейді. Газет-журнал деген жоқ, бірден тарала қоюы екіталай. Бұл 1889-1890 жылдар шамасы. Мұны айтыс түрінде шығарайын дейді. Тәуке мен Рухияның айтысы сияқты етіп жазайын деген ойға тоқтайды. Оны да Әріп жазған. Матайдың жуандарын әшкерелеп Сараны біреумен айтыстырмақ. Кім айтысу керек? Мәселе осыған келіп тіреледі. Ол өмірде бар адам болу керек. Бұл өзіне таныс арғын мен найманды айтыстырмақ болады. Абай айтыспайды, Шәкәрім айтыспайды, Көкбайды айтыстырайын десе, Көкбайдың аузының дуасы жоқ. Әсетті айтыстырайын десе, ол жас. Әлі елге танылмаған кезі. Шіркін, үш жүзге таныс Біржандай адам болса дейді. Біржан шал ғой. Ештеңе етпейді, 35 жастағы кісі қылып алады. Ол Керей. Арғын болып айтыса ма? Айтыс елге тараса болды, Арғын етіп ала саламыз дейді. Осылайша Әріп Біржан мен Сараның айтысын жазып шығады. Жазып шыққан соң бірнеше дана етіп көшіртіп, Матай жаққа, бірнешеуін Аягөзге жөнелтеді. Осымен Біржан-Сара айтысы жайылады да кетеді. Абай бар ол кезде. Бәрі оқып көреді. Абайға шабуыл жасайды. Мұндай айтыс жазатын басқа ақын жоқ, Әріп сонда жүр. Мұны Әріп Тәңірбергенұлы шығарған дейді. Тобықтың Қонысбай деген ақыны Әріпке өлеңмен хат жазыпты. Өлеңі арқылы Әріпті біраз айыптаған көрінеді. Әріпте оған жауап қайтарады. Матайдың жуандары аң-таң. Әй, біздің жаққа Біржан келіп пе еді? Жоқ. Тексеріп көрсе бұл жаққа Біржан ат ізінде салмаған. Ендеше, мұны істеп жүрген Әріп. Әріптің үстінен арыз жазып, Уез начальнигі Самойловқа кіргізеді. Сіздің тілмашыңыз елді дүрліктірді, ұзатылғалы отырған қызымызды бұзды дейді. Әріпті бұл өлкеден басқа жаққа жер аударыңыз дейді. Самойлов Әріпті шақырып алып, мұның болмады елден кетесіз, қайда барғыңыз келеді деп сұрайды. Аягөзге бармаймын деп бірден бас тартады. Сұрастыра келе Алматыдағы поштаның бастығы жоқ екен. Осы қызметке адам қарастырып отырған беті екен. Екі тілге жүйрік Әріп амалсыздан келіседі. Айлығы да қомақты болып шығады. Қапалды қимай Әріп Алматыға кетіп бара жатады. Осы жерден менің повесім бітеді, – деп сөзін аяқтады Қабдеш ағамыз.
Baq.kz сайтынан алынған
