Қайрат Рысқұлбековтың монологы
Армансызбын..,
Ажалсызбын..,
Азатпын,
Мендегі мұң ғажап әрі азап мұң.
Ұлтым үшін ұлтарақпын,
Аз десең,
Сүйегіммен, сүтіммен де Қазақпын!
Көкбөрінің сіңіріндей сірімін,
Сол үшін де ажалсызбын, тірімін.
Шындық үшін құрбандыққа шалынып
Шырылдаған құлындардың бірімін.
Талай-талай тоналдым да тапталдым,
Өзімді-өзім жоғалтуға шақ қалдым.
Көк көйлекті көктемеде туылып
Желтоқсанда еріп кеткен ақ қармын.
Күңіренсе үн шығады көрден де,
Шертілмеген шерім қанша шерменде.
Өз тіліңде өмір сүріп,
Сонан соң,
Не жетеді өз тіліңде өлгенге.
Мен сұрасам – теңдігімді сұрадым,
Теңдігімнің кемдігіне жыладым.
Ай күзетіп Ару сүйер жасымда
Мәңгіліктің құшағына құладым.
Кек алатын кәріден де жастан да,
Қу тіршілік құпиясын ашқан ба?!
Бауыр қалды өзегіне өртеніп
Ана қалды сүтін сауып аспанға.
Тәуелсіздік – Қазақ үшін ғажап құт,
Ғажап құтқа жүрмейді енді мазақ түк.
Бөрі мінез Бабалардың арманы –
Айналайын, алтын қанат – Азаттық!
Саған құрбан жастығым да жаным да,
Саған құрбан атпай қалған таңым да.
Тереңдігі қабірден де тереңдеу
Менің қайғым – Қазағымның қанында!
Әлібек ШЕГЕБАЙ
***
ҚАЙРАТ АҒАМА ХАТ
Ләззат Асанованың монологі
Армансызбын..,
Ажалсызбын.., Азатпын,
Мендегі мұң ғажап әрі азап мұң.
(Қайрат Рысқұлбековтің монологі)
Әлібек Шегебай
Мен де армансыз...
Мен де ажалсыз...
Азатпын,
Мендегі мұң – Сіздің мұңдай азап мұң.
Ғажап мұң деп айту Сізге лайықты,
Бір білерім –
Қайсар қызбын! Қазақпын!
Иә, солай...
Намыс отын маздаттым!
Маған қымбат –
Азат елім, Азат күн.
Тек бір арман...
Он алтымда қиылдым –
Анасына айнала алмай қазақтың...
Назы дерсіз...
Ерке қыздың кезекті –
Өкінішім өртемейді өзекті.
Жаным – жібек, жалын еді жүрегім –
«тік мінезді» екен деген сөз өтті.
Жүрмін, Аға, жалғыз өзім жабығып,
Ай – серігім. Айдан тұмар тағынып.
Желтоқсаннан ұзап шыға алмадық –
Сіз көктемді, мен жазымды сағынып...
Анамды да ойлап қоям, Ардақты –
Ай,жылдарын мені ақтауға арнапты.
Түбі әйтеуір, жеңіп шықты. Шындық бар!
Білем... сезем...
Талай жандар алдапты.
Сіздің де, Аға, арманыңыз көп еді...
Терең ойды бал тамған тіл төгеді.
Ұланы едік Мойынқұм мен Жаркенттің –
«Ел деп, жер деп» көсегеміз көгерді.
Ай күзетіп, Ару сүйе алмаған –
Ағам менің «Ақтық сөзін» арнаған.
Сізге ғашық бүкіл қазақ қыздары,
Сізге риза баяны жоқ бар ғалам!
Бәрі разы.
«Бөрі мінез Бабалар»,
Алтын құрсақ, ақ жаулықты Аналар.
Бозторғайдай шырылдаған жаныңыз –
Сан мың ғасыр, сан мың дәуір бағалар.
Халық үшін құрбан жастық, жанымыз –
Биік әркез – Жігер, Намыс, Арымыз!
Айтыңызшы...
Қуандық қой қабірде –
Тәуелсіз боп атқан кезде таңымыз!
Бәрі арманда!
Көрмеген де, көрген де...
Біз тірілдік құлдық сана өлгенде!
Жүрегімді мұңлы ән-күй кернейді –
Сіз айтқандай, «Үн шығады көрден де».
Жоғалттым ба домбырамның тиегін?
Жалғаспады өнер жолы – киелім.
Мен бірақ та...
Бақыттымын дәл Сіздей:
«Сүтім – Қазақ!
Қазақ – менің Сүйегім!».
Гүлбақыт ҚАСЕН
15.12.2016.