Сəлеметсіздер ме? Ішімдегі сырымды бөлісетін досым жок болғандықтан осында жаздым. Жасым 24-те. Осыдан біраз уақыт бұрын бір жігітпен сөйлесіп жүрдік, ол үй ішімен таныстырды, менің де мамаммен танысты. Былтыр күзде үйленеміз деп жүрдік, үйдегілер де дайындалып жүрді.
Бірде ол маған, менің адал екеніме көз эеткізу үшін косылайык деді, мен біразға дейін келіспей журдім. Ол маған үйленетінін, сенімді болғысы келетінін айтып, қоймай акыры оз дегеніне жетті. Мен пәк болдым, өзі куə, бірак ол "сен қыздығыңды жасатып алған жоксын ба? Бұрын бала алдырттын ба ?"деп маған сенбей миымды жей берді. Мен оған дейн ешкандай жігітке жолаган емеспін. Соынмен арамызда көп келіспеушіліктер болды. Содан мен бұдан ары жалғастыра алмаймын деп оны жек көріп кеттім. Казірде кейде звандап тұрады,.қазір мүлде сөйлескім келмейді, көңілім катты калды. Қазір 1 жылдан бері жұмыста бір бала ұнатып жур, бірак өзіме жігіттерге карамаймын деп сөз бергем.
Қазір бəрі пəк кызды алғысы келеді ғой. Білем, арың таза болмаса, кадірің де болмайтынын, сол себеппен ешкімге де өзімді лайык көрмеймін, ертеңім не болар екен деп қорқамын . Қатарымның бəрі тұрмыста, 2-3-тен балалары да бар. Үйдегілер де неге тұрмыс кұрмайсың деп сұра береді. Қазір ауылға да баруға арым жібермейді, анашымның бетіне карауға ұяламын. Анашымды сагындым, 1 жыл болды көрмегеніме. Ұзақ болса кешірім өтінем, рахмет!
Аноним