Қалдарыңыз қалай?! Өз ішімдегімен бөліссем деп едім. Тағдырым болар бəлкім, білмеймін, осы 20 жасыма дейін көрмегенім қалмады. Бір айналдырса, шыр айналдырады деген рас екен-ау. Енді ғана ес жиып, бəрі оңалды ма дегенде куйеуім басқа қызды қолтықтап кетіп қалды. Қой деген ене де, ата дп жоқ, бəрі құдды соның сөзін сөйлейтіндеу.
Иə, тұрмыстың да тауқыметін, куйеудің де қыңырлығын өте көп көрдім. Сонымен не керек, дәл қазір ұлыммен қалдым далада. Қиналып қалған тек ұлым екеуміз. Ал əлгі куйеусымағым шалқып бұрынғы жастық шағын еске алып әркіммен көңіл көтеріп, щалқып жүр. Шарам бар ма тағдырдың маңдайға жазғанына, көнеміз ғой. Десе де өте қиын, ішімдегінің бəрін егжей-тегжейлі жазғым келеді, бірақ сөзім жетпей жатыр. Тұрмыс құрғалы не күйеуімнен жылулық көрмедім, не енемнен кішкентай болсын мейірімді көрмедім. Айдалада кетіп бара жатып құлап қалса да мені кінəлəйтін енем, ана оңбаған келіннің кесірі дегендерін талай көрдім. Шыдап жүре берер едім ғой күйеуім өзі тастап кетпегенде... Осынша бəрі қалай қатігез болуға болады?!
Шаршадым əбден, бақыттан да күдер үздім. Менің күнім қашан туады екен осы? Ұлыма қарап жаным езіліп кетердей болады да тұрады, ана кішкентай бала жүрегімен менің қайғымды түсінетіндей. Жалғыздықтанда, жаныма түскен жарадан да шаршадым. Менің де бақытты болғым келеді.
Аноним