Күйеуімнен кешірім сұрағаным дұрыс па?
Салеметсіздер ме? Жасым 26-да, 2 балам бар. Үш ай болды төркінімдемін, күйеуіммен ажырасам деп кетіп калдым. Оның мінезі нашар еді, күнде ұрыс, болмайтын нəрседен ұрыс шығарады, не болмаса мысқылдап мазақ етедІ. 6 жылдан бері төзіп, бұдан артық шыдай алмадым.кеттім... Кетерімде ол "кетпеші" деп жалынса да кеттім...
Содан ол анда-санда хабарласып тұрды, балдарына.6 жыл бірге тұрған,соң,ба, оны ұмыту маған оңай болмады. Оны жиі ойлап, уайымдап қоятынмын. Сонымен кеше хабарласты, бала-шағамды көріп кайтамын деп келді, балаларын көріп, ойнап күлді. Екіншім кішкентай, емізулі еді. Ол маған далаға шығуымды өтінді. Біраз сөйлестік.
Кеше мен бір нəрсені түсіндім, балаларымды, өзімді қинап не істеп жүрмін, әлі де бақытты отбасы болуға мүмкіндік бар шығар деп күйеуіммен сөйлестім...Өзім бірінші кешірім сұрадым. "кешірші тастап кеткеніме, менің де кінəм бар, , балаларымыз үшін тату болуға тырысайық" дедім. Ал ол болса үнсіз, менен кек алған түрі ме, ештеңе демеді. Қосыламыз, не қосылмаймыз деп айтпады. Енді сіздерден сұрайын дегенім, мен дұрыс істедім, бе, әлде жоқ па? Енді қазір ойланып қоямын, мүмкін олай жалынып, кешірім сұрамай-ақ қоюым керек пе еді. Кейін бетіме басып, өзің жалынып келдің деп айта ма деген ой да мазалайды.
Айнаш, Алматы
