Сәлем кыздар. Тұрмыстамын, бір балам бар, екіншісіне аягым ауыр. Күйеуімді күннен күнге жек көріп бара жатырмын, оған себеп көп. Өзімнің мінезім сабырлы, бәріне көніп ренжіген болсамда білдіртпей жүре беретін едім. Соңғы уақытта, шынымен де жүйкем жұқарып кетті. Ата-анасының,туыстарының бәрінің көңілін тауып жүремін, айналасындағы адамдардың бәрімен жақсы тіл табысамын, бірақ соңғы кезде күйеуімнің мінезіне шыдау мүмкін емес болып бара жатыр.
Ол вахтада жұмыс жасайды, демалыс болған уақытта үйде отырғысы келмейді, көшеге шықпай қалса міндетті түрде уйге пиво, арақ әкеліп ішеді жалғыз өзі, насыбай шегеді, аузы толған боқауыз, аузынан бір жақсы сөз шықпайды. Көзіме шөп талай рет щөп салғанын айтпағанда адам сүйер қылығы жоқ. Оған деген ешқандай сезімім қалмады, жек көрем. Мен бір сөз айтсам, өзіме 10 сөз қайтарады. Бәрі дайын, тамақтың түр-түрі, үй таза, бала қараулы, бірақ өмірі көңілі көтерілмейді, разы емес. Білмеймін, осындай жағдайда не істеуге болады? Ойларыңызбен бөліссеңіздер. Балаларымыз үшін өзгерсе екен, отбасымызды сақтап қалсақ екен деп ойлаймын.
Аноним