Менің отбасым, балам бар. Жақында бір жағдайға тап болдым.
Баламды босанғасын бір жылдай үйде отырдым. Енем балаға қарап беремін, жассың әлі, жұмыс істей бер деген соң жұмысқа шықтым. Бірақ, бала туғаннан кейін дене бітімім біршама толықсып қалғандай.
Күйеуіммен ақылдасып жаттығу залына баруға бел будым.
Міне, екі ай болды залда жаттығып жүрмін, еңсем тіктеліп, бойымда бір жеңілдік пайда болғандай. Шағын фитнес клубы тұрғын үйдің ең төменгі қабатында. Жаттықтыратын жеке жаттықтырушым Ілияс дене бітімі әрине мығым, сымбатты. Бірақ бойы менен біршама аласалау. Басында жаттығуларды көрсетіп, «аяғыңызды былай қойыңыз, беліңізді көтеріңіз» деп денемнің әр жерінен ұстағанына мән бермейтінмін. Себебі, жаттығудың барлығын мен дұрыс жасай алмаймын, сондықтан оны көрсеткенде тұрған ештеңе жоқ.
Бір күні жұмыстан кешірек шықтым да залға да кешеуілдете келдім. Жаттығу залында екі-үш ақ адам ғана бар екен. Ілияс та мені байқап, «кешіктіңіз ғой бүгін, кірісейік» деді. Біршама уақыттан соң жанымдағы адамға біреу телефонға хабарласқан соң, ол жылдам жиналып кетіп қалды. Екінші келіншек те көп ұзамай қайтты.
Енді Ілияс маған жақындап, «қалың қалай» деп сенге көшті. Таң қалсам да жаттықтырушымның маған қызығушылық танытып тұрғаны біртүрлі көрінді. Ананы-мынаны айтып, біршама уақыт әңгімелесіп тұрды. Бір кезде жаныма жақын келіп, шашымнан сипап, мойнымнан иіскеді.
Бойымды бір белгісіз сезім билеп әкетті. «Қандай әдемісің, келші» деп өзіне қарай тартты.
Мен тартыңқырасам да анық қарсыласа алмадым. Белімнен, жауырынымнан сипалап, ерінімен аймалай сүйгенде есімнен адаса жаздадым.
Бір жағынан «не болып жатыр, не істеп жатырмын, бұлай болмайды ғой, бұл дұрыс емес» деген ой келсе, екінші жағынан Ілиястың қылықтары бойымды балқытып, есімді алып барады.
Бір кезде «мәә, қандай ып-ыстық» деді Ілияс. Қабырғадағы айнаға қарасам жерде, матраста жатырмыз. Екі қолымды жоғары көтере ұстап алып, үстімде «мә, мә» деп жатқан Ілиястың қимылынан ауға түскен балықтай аласұрсам да белімнен төменгі жағыма жағып бара жатқандай…
Ілияс: -«сені әу баста қалағанмын. Қандай керееемет! Үh.., ах…«.
Жасарын жасап, шаруасын тындырған соң үстімнен тұрды.
«Кешір, өзімді өзім ұстай алмай қалдым». Менің сезімімді айтып жеткізу қиын. Шынымды айтсам не сезініп тұрғанымды біле алмадым.
Бірақ, астымдағы жылымтық сұйықтықтан жүрегім айнып кетті. Сол сәтте жиіркеніш сезімінің оянғанын түсіндім. Былыққан ойлармен үйге қалай жеткенімді байқамай қалдым.
Күйеуім үйде екен. «Тренажеркадан келдім, шаршадым»,-дедім де жуыну бөлмесіне кіріп кеттім.
Мені Ілияс зорлады ма? Әлде маған бөтен адамның жасаған қылығы көңіліме жақты ма?
Өзімді түсінуден қалдым. Күйеуімнің бетіне қарауға ұялып жүрмін. Көп сөйлемейтін болдым, батылдығым жоқ баяғыдағыдай.
Бұл кінә мен күнәні қалай жуып-шайсам болады?