Амансыздар ма, қымбатты оқырман! Қалдарыңыз қалай? Мұңымды шағатын жанымда ешкім жоқ, сондықтан ақыл-кеңес беріп қалар деген үмітпен осында жазып отырмын. Мен 24 жастамын, тұрмыс құрғаныма 7 ай болды. Жұбайлық өмірде бақыттымын деп айта алмаймын. Ата-енеммен тұрамыз. Өйткені күйеуім үйіндегі жазғыз ұл..Мен енеме келін боп түскелі ұнамадым, әлі көңілі толмайды. Қазір .жүктімін, 5 айлық. .Ертеден кешке дейін жұмыстамын, күйеуім үйде жұмыссыз. Уақыт өткен сайын арамыз суып барады. Үйде күнде ұрыс-керіс, маған неғыл дейтіндерін түсінбеймін. Не істесем дежақпай-ақ қойдым. Шынымды айтсам щарщап кеттім бәрінен. Ажырасып кеткім келеді. Баламды өзім жалғыз асырай аламын. Бірақ ажырасқан деген атқа қалудың жаман екенін блемін, бала әкесіз өскенін де қаламаймын, бірақ шыдамым таусылған секілді.