Ауыл əңгімелері
Ауыл мешітіндегі қабір қазатын күректерді біреу алып, орнына ескі күректер қойып кетіпті. Мұны көрген Əзекең:
-Қай көріңде өкіргір алды екен,- десе, қасында тұрған Ерекең:
- Ой, өлім жұғысты болғыр,- депті. Кейін екеуі бір-біріне қарап, күлсе керек.
(Ары кетсе екі жылда сынып қалатын күрек үшін осындай қарғыс арқалаған кім болды екен?! Расында, мына күллі дүния байлықтарының сол күректен артық жері бар ма өзі?!).
*****
Жасы тоқсаннан асқан Əбдрахман ақсақал өзіне денсаулық тілеп үйіне іздей келгендерге:
- Менікі ауру емес, мен тоздым,- дейді екен. Əкем кəрілікті мойындағанды осы ақсақалдан көрдім деп отырады.
******
Итемген ақсақал қайтыс болып, оны жерлегеннен кейін молда қабір басында ұзағырақ Құран оқыпты. Аптап ыстықта адамдар қатты əбіржісе керек. Сонда Итемгеннің құрдасы Бəйтен ақсақал:
- Ей, енеңді ұрайын, Итемгенмен қосып жерлейін демесең, болды ғой енді,- деген екен.
******
Ауылда шахмат үйірмесін ашып, шəкірттері талай белестерді бағындырған Нышанбек ағамыз:
"Жеңіс шəкірттерімдікі, жеңіліс менікі" деді.
Абай Қалшабек
Фейсбуктегі парақшасынан