Былай қарасаң, кейбір адамдардың қытығы өте қатты да, кейбіреулердікі мүлде жоқ. Сондай-ақ өзімізді-өзіміз қытықтағанда да күлкіміз келмейді. Неге бұлай?
Ғазиз НҰРЖАҚЫПҰЛЫ, Есік қаласы
Қытық феноменінің құпиясын зерттеумен айналысқан америкалық психолог Кристина Харрис мұның «дененің аса әлжуаз, жараланғыш тұстарын қорғауға бағытталған шартты рефлекс» екендігіне сенімді. Адамның миы қытықты қорғануды қажет ететін сыртқы қауіп ретінде қабылдайды. Сол себепті де біреу қытықтаған кезде біз одан мүмкіндігінше қорғануға, жалтаруға тырысамыз. Ал өзімізді-өзіміз қытықтағанда миымыз оның өз тарапымыздан болған әрекет екенін ажырата алады және одан сескенбейді.
Психотерапевтердің пікірінше, қытық – сыртқы жанасудан туындаған, жай ғана нейрофизиологиялық реакция емес. Бұл – сондай-ақ интимдік ойын да. Яғни ер адам мен әйел адамның арасында соншалықты жақын қарым-қатынас орныға қоймаған кезде дененің қарсылығы оянады және ол қытық түрінде көрініс береді. Арадағы жақындықтың артуына орай, бірте-бірте бойдағы қытық та кетеді.