Қазақтың көк сағызы әлемдік нарыққа шығады

Баяғыда үндістер өз жерінде өсетін гевея өсімдігінің ақ түсті шырынын неше түрлі бұйымдар жасауға пайдаланатын. Қарайып, ауада қатып қалатын осы шырынды үндістер «каучу» деп атаған. Сонда «кау» ағаш, «учу» жылау деген мағынаны білдіреді. Үндістер каучуктан су өтпейтін мата, аяқкиім, су құятын ыдыс, балалар ойыншығын жасайтын.
XX ғасырдың басында көптеген елде жергілікті өсімдіктер зерттелді. Кеңес Ода­ғында 1930 жылдары каучук жасауға жа­рамды өсімдік іздеу жүйелі түрде жүр­гізілді. Мұндай өсімдіктің 903 түрі та­былған. Бә­рінен тиімдісі Тянь-Шань көк­сағызы екені анық­талды. Ол Ресей, Украина және Қа­зақ­стан даласында өсі­рілетін. Сол кезде каучук айыру зауыттары жұмыс істеді. Сапасы жағынан ол гевея каучугынан кем түспейтін. 1950 жылдары синтетикалық каучуктың шыққанына бай­ланысты табиғи каучук өндірісі тоқ­татылған еді.
«Енді елімізде «көк сағыз» каучугын өндіру ісі қолға алынады» деген сөз шық­ты. Әлемдегі ірі автомобиль дөң­ге­лектерін шы­ғарушылар асыға күткен жо­ба дайын­да­лып жатыр. Әйтсе де, бұл бүгін шыққан әңгіме емес. Еске түсірсек, 2008 жылы Еу­ро­одақ елімізге өзімізде өсетін бақ-бақтан жа­салатын каучук қасиетін зерттеуге 8 млн евро көлемінде грант бөлген. Бақ-бақтан әзірленген табиғи каучуктан сол кезде дөңгелек те, биялай және өзге де бұ­йымдар жасалған болатын. Сондықтан сыртқа бақ-бақтың тамырын емес, дайын өнім – каучукты шығару әлдеқайда тиімді болары сөзсіз.