Адамзат тарихында ғұмыр көшкен талай игі жақсылар, тақуа жандар, әулие-әнбиелер, пайғамбарлардың өздері Алла Тағаладан басқаларға үлгі болатын, арттарында тұяқ болатын ізгі ұрпақ сұраған, - деп хабарлайды Alashainasy.kz тілшісі Мuslim.kz-ке сілтеме жасап.
Олардың дұғалары туралы Құран Кәрімде былай делінген:
﴿وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَاماً﴾
«Олар: «Раббымыз! Бізге жұбайларымыздан, ұрпақтарымыздан көзайымдарын бер! Әрі бізді тақуалардың алды қыл!», – дейді» (Фұрқан, 74);
﴿رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴾
«(Ибраһим айтты) Раббымыз! Бізді Өзіңе бойсұнушы қыл әрі ұрпақтарымыздан да Өзіңе бойсұнушы үмбет жаса. Бізге құлшылығымыздың салттарын көрсет және біздің тәубемізді қабыл ал. Шындығында Сен тәубені қабыл алушы һәм аса мейірімдісің» (Бақара, 128);
﴿ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا * إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيّاً * قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيّاً * وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِراً فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيّاً * يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِيَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيّاً * يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيّاً﴾
«Бұл – Раббыңның Өз құлы Зәкәрияға деген рахымының естелігі. Ол бірде Раббысына құпия түрде дұға қылған еді. Ол: «Раббым! Шынында менің сүйегім қаусап, шашым ағарды. Бұрын Өзіңе деген дұғамен бақытсыз болмап едім, Раббым. Артымдағы жақындарымнан (мұрагер болмас деп) қорықтым. Өйткені менің жұбайым бедеу. Сондықтан маған өз жаныңнан мұрагер бер! Маған әрі Жақып әулетіне мұрагер болатындай. Әрі оны, Раббым, разылығыңа бөлей гөр!» – деді. Уа, Зәкәрия! Біз сені Жақия деген ұлмен қуантамыз! Біз бұрын оған ешкімді аттас қылмап едік!» (Мариям, 2-7);
﴿هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء﴾
«Сонда Зәкәрия Раббысына: «Раббым! Маған Өз қасыңнан ізгі ұрпақ сыйла! Расында Сен тілекті естушісің!» – деді» (Әли Имран, 38);
﴿رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ﴾
«(Ибраһим айтты) «Раббым, маған ізгі ұрпақ сыйла!» (Саффат, 100);
﴿وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْداً وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ ﴾
«Зәкәрияны есіңе ал! Сол уақытта ол: «Раббым! Мені жалғыз қалдырма! Расында Сен мирасқорлардың ең қайырлысысың», – деген-ді» (Әнбия, 89).
Құран Кәрімдегі әрбір қисса, әңгіме кейінгілерге ғибрат әрі үлгі екендігі белгілі. Олай болса аталған ізгі жандар мен пайғамбарлардың дұғалары бізге де үлгі. Тәңірден перзент тілеуші кез келген мұсылманға осы дұғалармен жалбарынса, иншалла, дұғасы қабыл болар. Ол дұғалар төмендегідей.
Аталған аяттардан алынған дұғалар
﴿رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ﴾
Оқылуы: «Рабби һәб ли минас-саалихин».
Мағынасы: «Раббым, маған ізгі ұрпақ сыйла!» (Саффат, 100).
﴿رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء﴾
Оқылуы: «Рабби һәб лии мил-ләдункә зуррийәтән таийбән, иннәкә сәмииъуд-дуъәә».
Мағынасы: «Раббым! Маған Өз қасыңнан ізгі ұрпақ сыйла! Расында Сен тілекті естушісің!» (Әли Имран, 38).
﴿رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْداً وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ ﴾
Оқылуы: «Рабби ләә тәзәрни фәрдән уа әнтә хайрул-уаарисин».
Мағынасы: «Раббым! Мені жалғыз қалдырма! Расында Сен мирасқорлардың ең қайырлысысың» (Әнбия, 89).
﴿رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَاماً﴾
Оқылуы: «Раббәнә һәб ләнәә мин әзуәджинәә уа зуррийәтинә қурратә аъйун, уаджъәлнәә лилмуттәқиинә имамән».
Мағынасы: «Раббымыз! Бізге жұбайларымыздан, ұрпақтарымыздан көзайымдарын бер! Әрі бізді тақуалардың алды қыл!» (Фұрқан, 74).