Мына көрініс періштелердің бұл дүниеде бар екенін айғақтайтындай...
Періштелер нұрдан жаратылған, сондықтан олардың жаратылыстарында нұр басты рөл ойнайды. Періште ұғымы («мәләийка» сөзі) «пайғамбарлық, елшілік, өкілдік, ұлы істердің қалаушысы» және «заңғар биіктіктен түсу» деген мағыналарды білдіреді. Діни терминологияда «періште» сөзі («мәләк») макро әлем мен микро әлем арасында байланыс құратын, елшілік қызмет атқаратын, хабар жеткізетін, жақсылыққа итермелейтін ниетті ізгілікке бұратын өте киелі елшілер тобына айтылады. Олар ғайып әлемге құлақ асады әрі көбіне сол әлемнің қызметінде жүреді, екі дүниеде де жүріп жатқан Аллаһ тағаланың құдіретті істерін ұлықтайды.
Періштелер тек «Әмір» әлемінің өкілдері ғана емес, олардың денесі де нұрдан тұрады. Тым нәзіктігімен, нұрлы шұғыласымен ерекшеленеді. Сондықтан олардың жүріс-тұрысы, қимыл-қозғалысы, бір нәрсенің ішіне елеусіз кіріп-шығу қабілеті де өте жылдам әрі айрықша жаратылған. Адамның көз қарашығына орналасып, оны жақсылыққа қаратып, әдемі нәрселерге көңілін бұрады. Пайғамбар мен әулиелердің жан сарайына басқаша, ал өсімдіктер мен хайуандар әлеміне мүлдем өзге пішінде ене алады. Жан дүниемізге құйылатын шабыт көбіне тікелей Аллаһ тағаладан келеді, кейде періштелер жеткізеді. Періштелер «Аллаһ тағаланың бұйрықтарына қарсы келмейді, әмір етілген нәрселерді орындайды»[1]. Бұл – періштелерге тән қасиет. Адам ешқашан періште сияқты бола алмайды. Өйткені адамның өмірі бір қалыпты емес: біресе жоғарылап, біресе төмендеп құбылып тұрады. Адам баласы кейде періштелерді қызықтыратындай тақуалыққа берілсе, кейде хайуаннан да бетер азғындап кетеді. Ал, періштелердің дәрежелері тұрақты. Олар нұрдан жаратылғандықтан, Аллаһ тағалаға еш қарсы келмейді. Осы қасиетімен олар адамдар мен жындардан ерекшеленеді. Періштелер ер-әйел болып бөлінбейді, өйткені оларда жыныс деген ұғым жоқ. Олар ашуланбайды, кек сақтамайды, қызғанбайды, яғни жалпы алғанда, олардың жаратылыстарында оғаш мінез-құлық болмайды. Олар адамдар мен жындарда кездесетін кемшіліктер мен нұқсандықтардан да пәк. Періштелер ішіп-жемейді, ашықпайды, шөлдемейді, шаршау дегенді білмейді. Істері үшін ақы-сый талап етпейді, керісінше Аллаһ тағаланың разылығы үшін жасаған амалдарынан жағымды әсер алады, рахат табады. Оларда лауазымға ие болу, жоғарылау деген ұғым жоқ, тек Аллаһ тағалаға жасаған құлшылықтарынан дәрежелеріне қарай ләззат алады. Нұрдан жаратылғаны үшін, азықтары да нұр. Қалайша адамдар су, ауа, жарыққа мұқтаж болып, түрлі азықтармен қоректенсе, солардан ләззат алса, періштелер де зікір, тәсбих, хамд, ғибадат, Аллаһ тағалаға деген сүйіспеншіліктері мен мағрифат нұрымен азықтанып, солардан ләззат алады. Тіпті, хош иістер де олардың азығы болып табылады. Олар әдемі хош иістерді ұнатады. Сөздің реті келгенде, үлгі-өнеге иесі Пайғамбарымыздың (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) әдемі хош иістерді ұнатқанын және үнемі үстіне жұпар иіс сепкенін айта кетейік.