Алты жасында пайғамбардың (с.ғ.с.) разылығын алған бүлдіршін
Хазіреті Хасанның шөбересі Нафиса ханым 6 жасынан бастап бес уақыт намазын әкесінің артында тұрып пайғамбардың (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) мешітінде оқыған екен.
Әкесі оның қолынан ұстап жиі пайғамбар қабірі орналасқан Айша анамыздың (оған Алла разы болсын) үйіне жиі баратын. Сөйтіп бір күні Нафиса ханымның әкесі түсінде пайғамбарды (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) көреді. Сонда Нәфиса ханымның әкесі:
«Уа, Алланың елшісі! Уа, Алланың ең сүйікті пайғамбары! Мен қызым Нафисаға разымын!» – дейді асыға.
Пайғамбар да (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын):
«Уа, Хасан! Мен сенің қызыңа разы болдым, өйткені сен оған разысың. Оған Алла да разы болды, өйткені оған мен разымын», – дейді.
Нафиса ханым 30 рет жасаған қажылығының басым бөлігінде Меккеге жаяу барған жан.
Ол кісіден шәкірттерінің бірі:
«Өзіңізді қинап не үшін қажылық көп жасайсыз?» – деп сұрайды.
Нафиса ханым оған:
«Атам имам Хусейін «Мен Раббымның үйіне келмей, Онымен кездесуге ұяламын», – деп айтқан сөзіне еліктеймін», – деп жауап беріпті.
Басқаша айтқанда: «Меккені зиярат етпей тұрып, қайтыс болып кетсем, Құдайдың алдына қайсы бетіммен барамын», – деп түсінуге болады.
Ертедегі тақуа жандар дінге осылай берік болып, қолынан келсе жиі қажылық жасауды мұрат тұтқан екен.
Соңғы сағатта көп оқылған жаңалықтар осында Massaget.kz
