„Менің бауырларым қайда. Мен білген жоқпын…„ деп бетін шымшыған Арман Дүйсенов қазақ композиторларының жалқаулығын мойындағандай болды. Ол үшін қатты ұялып, қысылды да. „Мені өлтірейін дедіңдер ме„ дейді ол ойынның қызығына түскен тілшілерге.
Осындай ыңғайсыз жағдайға түскеніне өкініп жүрмейтіндігін іштей ойлап тұрғаны да бір сәтте сұрланып кеткен жүзінен аңғаруға болғандай…
Мұны оқу емес, көру керек…