Димекең дәм татқан дастархан әлі сақтаулы тұр

Бірде Ермек деген ұлым үйге белгілі жазушы-публицист Ораз Қауғабайдың «Таңғажайып Қонаев» атты кітабын алып келді. Автордың өзі қолтаңбасын қойып, тау тұлғалы азамат жайында біліп жүрсін деп беріпті.
Кітап қолыма тие салып, оқуды бас­та­дым. Есіме 1982 жылдың 15 шілдесінде Ди­ме­кеңнің Алматы облысы Кеген ау­да­нындағы (қазіргі Райымбек ауданы) Қаз­КСР 50 жылдығы атындағы тәжірибе ша­руашылығына іссапармен келгені түс­ті. Бұл тәжірибе шаруашылығы 1970 жы­лы Димекеңнің ұсынысымен Қазақ КСР Министрлер кеңесінің арнайы қау­лысы негізінде бұрынғы Қызылту сов­хозы мен Қарқара совхозының бір бөлік жерінің базасында ірі қара галловей асыл­тұ­қымды малын өсірумен айналысатын ша­­руашылық болып құрыл­ған еді. Ол кез­де аудандык партия комитетінің бі­рін­ші хатшысы Сәдуақас Серкебаев, ша­­руа­шылық директоры Жұмахан Соку­ров, ал мен партия комитетінің секретарі едім.
Межелі күні Димекеңді Шөладыр тауының күншығыс жағы етегіне ақ боз үй тігіп қарсы алдық. Димекең КПСС Орталық Комитетінің Бас секретарі Брежнев сый­лаған Зил-117 жеңіл автокөлігімен кел­ді. Қасында сол кездегі Қазақ КСР Ми­нистрлер кеңесінің төрағасы Бәйкен Әші­­мов, Алматы облыстық партия ко­ми­тетінің бірінші хатшысы Аухадиев Ке­ңес Мұстаханұлы бар. Алдында күн бұлт­танып, қатты жел тұрып, жаңбыр жауып тұр еді. Димекең келгенде күн шайдай бо­лып ашылып, айнала адам қы­зығатындай күйге еніп кетті. Мұны Ди­мекеңнің қасиеті деп білдік.
Шаруашылық жайын көріп болғаннан кейін, Димекең дастарқан басына жай­ғас­ты да, көңілді отырып әңгімесін бас­тады... «Маған Қарқара жайлауы бала кезімнен таныс. 1924-1925 жылдары 13-14 жастағы баламын. Әкеме Қарқара жәр­мең­кесіне келіп көмектесетінмін. Әкем үш қа­зақ үйді қоржын үй қылып тігетін де, ор­таңғы үйден сауда жасайтын, мен әкеме та­уарды тасып беретінмін», – деп жастық кезін есіне түсірді.
Отырыс көңілді болды. Далаға шық­тық. Аспанда бір шөкім бұлт жоқ. Күн жар­қырап шығып тұр. Бәйкен Әшімов: «Па, мына жердің кілемнің түсіндей жақ­сысын-ай!» – деп ауаны көңілдене жұтып де­малды. Димекең: «Бұл – қасиетті Қарқа­ра жазығы, анау дүрбімен көріп тұрған жер – жаңа мен айтқан Қарқара жайлауы, бұ­рын атақты Қарқара жәрмеңкесі болған жер. Бұл – қазақтың ұлы жазушысы Мұх­тар Әуезов, Ілияс Жансүгіров тағы да басқа мәдениет, қоғам қайраткерлері ке­ліп, өлең-жырларын төккен киелі жер. Пат­ша үкіметінің «июнь жарлығына» қар­сы көтерілісі болған жер. Сол оқиғаға бай­­ланысты ескерткіші – анау үлкен төбе, оны халық «Ереуіл төбе» деп атап кеткен. Осы оқиғалар туралы Мұхтар Әуезовтің «Қи­лы заман» романында жан-жақты жа­зылған», – деп сөзін аяқтады.
Жұбайым Тұнық әлі күнге дейін Ди­ме­ке­ңе жайылған сол дастарханды ырым етіп үйі­­мізде сақтап келеді. Ша­ңырағымызға құт­ты қонақтар келгенде, сол дастарқанды жайып, Димекеңді еске түсіріп отырамыз.