Күйеуіме деген сезімімнің ізі де қалмады
Сәлеметсіздер ме, құрметті қыз-келіншектер. Сырымды айтайын, кеңес алайын деп жазып отырмын. Жолдасыммен отасқанымызға 10 жыл болды, әйтеуір жарыспай тұрып жатырмыз. Бірақ ең өкініштісі, мен күйеуімді жек көремін. неге екнін білмеймін, оған деген сезімім мүлде суып кетті.
Үйленген алғашкы жылдары ол ішіп кеп ұрып-соғып, төркініме апарып тастап, талай рет қайта қосылмастай болғанбыз. Кейін өзі жалынып-жалбарынып әкеп алады. Ажырасқан деген атқа қалмайын деп шыдап жүре бердім. Сондагы жазығым оған "неге жұмыс істемейсің, неге уйге қонбайсың" дейтінмін. Ал ол болса, себепсіз жұдырығын ала жүгіреді. Одан кейін де міне, 8 жылдай уакыт өтті, арамызда 2 бала бар.
Өзім жұмысқа шығып, біраз өз-өзіме келіп, анау*мынауға мән бермей, көңілімді жұмысқа көбірек бөлетін болдым. Алғашқы кездегі жагдайлардан катты суып қалдым ба, білмеймін, оған мүлде ішім дылымай тұрады. Кейде ол тағы бір бала туғанымды қалайтынын айтады. Бірақ менің құлқым жоқ, өйткені қайтадан үйде отырып, жүйкемді тоздырғым келмейді. Жек көретін адаммен ары қарай қалай тұрам? Бұрын ұнататынмын, қазір сол сезімнің ізі де қалмаған....
Аноним
