Адам туған күн, пәлен жасқа келгенін тойлап жатады. Өз басым туған күнге мән берген емеспін. Отбасымда бауырларыммен ата анама бағыштап дұға жасап қоямыз.
Айтайын дегенім ол емес. Жасым отызға толғанда сол түні ұйықтай алмадым. Жастықта "жиырма" шеңберінде жүріп, айналама, әлемге аңғалдықпен, адалдықпен, энтузиазммен шапқылап жүріппін... Отыз бірден ой салды.. Қатты қайғырдым, маған есеп қысым қорқыныш болып көрінді. Сұрақ қысып барады..Не бітірдің? деген. Қазақта "отызда орда бұзбасаң, қырқыңда хирка аспайсың" деген сөз бар. Осы "орда бұзу" дегенді дұрыс түсінбеппін. Орда бұзу ол қамал алып жау шабу емес екен. Ең басты жау ол өзіңдегі жау. Ол өзіңді өзің нәпсіңді қолға алып, бақылап, зерттеп, өзіңе өзің баға бере алу екен. Ол жаныңды, нәпсіңді тізгіндеуге, тануға, бет бұру екен. Адамды ортасы талай танымға, санаға, бағытқа, арнаға салады. Еріксіз... Ырықсыз...
Ал адамның адамдығы оның еріктілігінде... Өз еркіңді өзің билемесең, онда "орда бұза" алмағаның... Солай еткендер ғана "хирка асуға" дайын болады екен..Хирка асу деген ол адамның Аллаға, мына өмірдің мәніне, ақиқатына қарай сапарға шығу... Ерікті болу "мурид" болу, Мұратын іздеу жолы..
Досай Кенжетай
Facebook-тегі парақшасынан