Бүгін кішкентайымды арқалап базарға барып қайтқам. Тура базарға кіреберіс қақпаның алдында көкөніс, жеміс- жидек сататын ерлі-зайыптымен таныс едік. Айы-күні жақындап, 9 айға жетіп қалған келіншегі күйеуімен бірге саудада тұр. Ол жер у- шу, ығы-жығы адам. Келіншек өзі жүкті, әбіржіңкіреп тұр. Жаның ашиды- ақ. Айы- күні жақындаған әйелге үйінде алаңсыз демалған тиімді ғой. Күйеуі келіншегін тынымсыз қауырт жұмысқа жегіп отыр. Жүкті әйелін үйінде алаңсыз отырғызып қоятын еркек емес, саудаға жәрдем керек дегендей бір жағынан. Тыныштығы жоқ абыр-сабыр базардан аяп тұрған жоқ. Келіншек сосын жеміс- жидегін уайымдайды, солып, шірімей жатып сатып бітіру керек дегендей. Бала-шағаны асырау керек, сосын амал жоқ, қу дүниенің соңынан жүгіруге мәжбүр. Күн сайын азаннан кешке дейін сауда, ақшамен өмірі өтіп жатқан әйелдің ертең туған баласы да өздеріне ұқсаған болады да. Әйелдің ішкі күйі,есіл-дерті, ой, ниеті бәрі бәрі автоматты түрде баланың лентасына сіңеді. Бұл шындық. Алма алма ағашынан алысқа кетпейді деген. Тоғыз ай бойы базарда есіл-дертің дүниенің ісімен болып жүрсең, балаң да дүниенің ісімен жүретін адам болып туылады.
Ал үйінде алаңсыз демалып, жақсылап күтініп жүретін, кітап оқып, музыка тыңдап, энергия жинап, көңілі алаңсыз әйелдердің талантты, өнерлі, оқымысты, ең бастысы басындағы бағы бес елі бала тууына шансы бар.
facebook.com