«Зинақор еркек тек зинақор немесе пұтперес әйелге үйленеді. Зинақор әйел де тек зинақор немесе пұтқа табынушы еркекке тұрмысқа шығады. Ол нәрсе Аллаға иман еткен кісілерге харам»[1].
Аталмыш аяттың түсу себебі жайында бірнеше риуаят бар. Соның бірінде: «Үмму Мәһзул есімді бір жеңіл жүрісті әйел болған. Соны сахабалардың бірі өз некесіне алғысы келеді. Оның осы әрекетінен қайтарған әлгі аят түседі»[2], – делінген.
Енді оның тәпсіріне келетін болсақ, тәпсірші ғұламалар әр түрлі түсініктеме берген. Соның ішінде Имам Матуридидің түсініктемесін келтірейік. Ол (р.а.) өзінің тәпсір кітабында әлгі аятқа мынадай түсініктеме береді:
«Бұл жердегі тыйым шын мәнісінде «некелесуге емес», зинадан қайтару мақсатында айтылып отыр. Яғни ол жерде: «Сендер зина жасамаңдар! Егер зина жасасаңдар, зинақор атанасыңдар. Ал, жеңіл жүрісімен танылған жігітке ибалы қыздың тұрмысқа шықпайтыны анық. Амал жоқ өзі сияқты зинақор қызбен үйленуге тура келеді. Ендеше, зинадан аулақ бол!» деген мағына жатыр. Немесе бұл аят зинақор кісілердің іштегі таңдауын да баяндап тұрған болуы мүмкін. Мәселен: Зинақор тек өзі сияқты зинақорды немесе пұтпересті жақсы көреді, себебі ол екеуі зинаны тыймайды»[3].