Оқылуы: «Аллааһуммәкфини бихаләәликә ъан харамикә, уа ағнинии бифадликә ъаммән сиуәәк».
Мағынасы: «Уа Алла! Маған халалың арқылы харамыңнан аулаққыл. Өзіңнің рахымыңмен мені Өзіңнің басқаға мұқтаж қылма» деп айт», - дейді» (Тирмизи риуаят еткен хадистен алынған)
مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
Оқылуы: «Маа йафтахиллааһу миррахматин фәләә мумсикә ләһәә уа маа йумсик фәләә мурсилә ләһу мим-бәъдиһ, уа һуал-ъазиизул-хакиим».
Мағынасы: «Алланың адам баласына берген мәрхаметің тосушы жоқ. Алланың тосқан нәрсесін қайтарушы жоқ. Ол аса үстем, тым хикмет иесі» (Фатыр, 2).
Абдулла ибн Аббастан (р.а) жеткен риуаятта «Кімде-кім истиғфар айтуды әдетке айналдырса, Алла оған әрбір қиындықтан шығар жол, әрбір қайғыдан құтылар жол жасайды әрі оған ойламаған жерден ризық береді» (Әбу Дәуіт, Ибн Мәжә риуаят еткен). Демек, истиғфар айту көп түйіннің шешімі екен.