Құран Кәрімде: "Егер науқас не сапарда болсаңдар немесе сендерден біреу түзге отырып келсе не әйелге жақындассаңдар, сонда су таба алмасаңдар таза жерге таяммүм соғыңдар; онымен беті-қолдарыңды сипаңдар"[1] делінген.
Осы аяттағы "Су таба алмасаңдар" деген сөзден фиқһ ғұламалары түрлі пәтуалар шығарған.
Төмендегі жағдайларда таяммум соғуға рұқсат етілетіндігін алға тартқан:[2]
а. Судың болмауы;
ә. Су бар, алайда қолдануға мүмкіндік болмаса (ауырып қалу ықтималдығы жоғары болса);
б. Ауырып тұрған кісінің, ауыруым күшейіп кетеді немесе аурудан айығуым кешігіп кетеді деп күмәнданса
в. Жақын жерде су болып, оны алуға мүмкіндік болмаса (Дұшпаннан немесе жыртқыш аңдардан қорқу немесе құдықтан суды шығарып алу мүмкіндігі болмаса).
Өзінің үйінде жүрген кісі, су жылытып жуынуға немесе дәрет алуға мүмкіндігі болғандығы үшін таяммум соға алмайды. Жоғарыда айтылған жағдайлар үйінен ұзақта, не сапарда, не сырқаттанып қалған кісілерге қатысты екендігін ескертеміз. Мұндай кісілер су қолдануға алғашқы мүмкіндік туғанға дейін таяммум соға береді.