Темірғали КӨПБАЕВ: "Шетiмiзден өр едiк, Еңсесi биiк ел едiк"

КИЕ
(Поэма)

Әкем Мұратбек Кoпбайұлының рухына арнадым.
Автор

Басқыншы жаудан пана iздеген бес жүз үйлi ғұн жұрты Сарыжайлаудан Алтайға үдере кoштi. Босқан жұрттың жолын тосқан дұшпандар бүкiл кoштi қырып тастады. Осынау қанды қырғыннан аяқ-қолынан айы- рылған жалғыз бала аман қалды. Тәңiрдiң жарылқау- ымен әлгi баланы кoк бoрi тауып алып, сүтiмен асы- рап, ер жеткiздi. Кейiн осы баладан кoк бoрiлер ұрпағы (Ашина тайпасы) тарады. Олар (Түркiлер) бoрi бейнесiн туларына бедерлеп, қиыр шығыстағы Хинган таулары- нан батыстағы Қап тауларына дейiнгi ұлан-ғайыр ай- мақты бағындырды.
Бoрi рухын кие санап, пiр тұту дәстүрi түркi халық- тарының, оның iшiнде қазақ халқының да арасында күнi бүгiнге дейiн бар. Демек, бoрi бейнесiндегi oршiл рух бiздiң бәрiмiздiң санамыздың түбiнде сонау ерте заман- дардан қалған. Сiрә, осы аңыздың астарында тарихи оқиға жатса керек.

Материалдың толық нұсқасын "PDF" сілтемесіне басып оқи аласыздар...