Отбасы - ошақ қасы
Атамды қарттар үйіне өткізгім келмейді...
Құрметті «Алаш айнасы»! Менің сүйікті интернет порталыма айналған «Алаш айнасына» хат жолдауға бел будым. Мен «Отбасы – ошақ қасы» айдарын үзбей оқитын оқырманның бірімін. Бала тәрбиесімен үйде отырған аналарға
Алып қашудың құрбанымын
Жақында «Алаш айнасынан» «Қыз алып қашу адам ұрлау ма?» деген мақаланы оқып осыдан он жыл бұрын өзімнің басымнан өткен оқиға көз алдыма келді. Мен алып қашудың құрбаны болған жанның бірімін.
Отбасын ойрандаған әйелдерді жазалайтын заң болса...
Таяуда редакцияға орта жастан асқан келіншек келді. Отбасын сақтап қалу үшін әділдік іздеп жүргенін айтқан ол «Шындықты шыңғыртып жаза аласыңдар ма?» – деп сұрақты төтесінен қойды.
Жыныстық қатынасқа қатысты дін не дейді?
Бүгінгі күні «Алаш айнасы» интернет-газетінен отбасылық қарым-қатынасқа қажетті көп мәселені оқитын болдық. Мен де бүгін аса көп ашық айтыла бермейтін жыныстық қатынас тақырыбының назар аударарлық бір тұсы – етеккір кезіндегі қатынас
Мәйітті жерлеудің орнына жағып жіберген дұрыс деп ойлаймын
Қазақтың салт-дәстүріне байланысты адам өлген соң денесін жер қойнауына тапсырады. Өйткені, қазақта «адам топырақтан жаралған, қайта топыраққа айналуы керек» деген наным бар. Алайда бұл дұрыс емес сияқты.
Қыз алып қашу адам ұрлау ма?
Базбір жылдардан бері «салтымыздың» санатына енген қыз алып қашу үрдісі әлі де өз мәнін жойған жоқ. Жойылмайтын да шығар. Себебі, құда түсудің қырық түрлі «іс-шараларына» кететін қыруар қаражатына қолы қысқалардың шамасы келмейд
Мені неге өздеріңнен алыстаттыңдар, әке, ана?
Қазақта немеренің үлкенін ата-әжесінің бауырына салатын қалыптасқан дәстүр бар. Осы дәстүрдің жақсы жағы да, жаман жағы да бар екен мен өз басымнан кешірдім. Бәлкім, біреулерге ой салар, біреулерге сабақ болар деп «Алаш айнасының» оқырманда
Әйелім тоқал әпергісі келеді, мен қарсымын...
Құрметті «Алаш айнасы» интерент порталының оқырман қауымы! Қолыма қалам алып өзімді біраз уақыттан бері қатты мазалап жүрген сырымды ақтарғым келіп отыр. Алаш жұртына мұңымды шағып, сіздерден ұтымды ақыл-кеңес те сұрамақпын.
Өмірдің қызығы мен шыжығын небары алты жарым жыл ғана көрдім
«Алаш айнасы» газетінде «бәйбіше», «тоқал» мәселесі біраз уақыттан бері қызу талқыланып жатқанын соң, дәл сол оқиғалардың ішінде жүрген кейіпкер ретінде өз басымдағы жайттармен бөлісуді және пікірі қосуды жөн санадым
Өзіме жар табылар, екі ұлыма әке табылмайды ғой...
«Мен бір кездері сондай бақытты едім. Алайда бақыт деген көктемгі бұлт сияқты, ұшқан құс сияқты бір-ақ күнде басыңнан тайып кетеді екен ғой. Мен қазір артта қалған бақытты күндерімді сағынышпен еске аламын.
Нәрестенің иісін 20 жыл аңсадым
Маған екінші рет ана болу бақыты бұйырғанда шексіз бақытқа кенелгенімді айтып жеткізу мүмкін емес. Өйткені тұңғыш қызымның соңынан егіз ұлдарды дүниеге әкелдім. Ай-күнім толып босанарда дәрігерлер мені перзентханаға бірнеше күн бұрын ерте жатқызды.
Гейлер көзқарасымды өзгертті
Адам болып дүниеге келген соң, көптеген жағдайды бастан кешіреді екенсің. Қырықтан асқан шағымда гомосексуалистердің ортасына түскен жайым бар. «Алаш айнасы» арқылы жазған менің осы бір жүрек жарды сырымды оқып біреу мені түсінер, ел екінші
Жалғыз қызым жатқа кетпесін деп...
Әртінде шет елге шығу бақыты некен-саяқ адамға ғана бұйырды. Еліміз тәуелсіздік алғалы «темір шымылдық» түріліп, алыс-жақын елдермен мидай араласа бастадық. Біреулер оқу іздеп не қызмет бабымен мұхит асса, енді біреулер саяхаттап қайтуды үр
Немерелерімді орысша оқытайын деп жүрмін
Мен өзім қазақ ауылында өсіп, қазақ мектебін бітіргем. Алайда, КСРО кезінде жоғарғы оқу орындарының бәрінде дерлік сабақ орыс тілінде оқытылды. Сол кезде орыс тілін жетік білмеудің қиындығын көп көрдім.
Күйеуімді сүймеймін...
«...Біздің отбасымыз сырттан қараған адамға бақытты, алаңсыз болып көрінеді. Өйткені менің өмірлік жарым, балаларым, үлкен үйім де бар. Жарым отбасына мейірімді жан, қамқор әке. Бірақ...
Оқымағаным үшін келін емес күң болдым
«Қазіргі кезде келіншектерге рақат, от жақпайды, сиыр саумайды, суық су, ыстық сулары дайын, баланың жөргегін жуып әуре болмайды, ыдысты да, кірді де машина жуады.
"Кодировка" деген ем емес екен
Арақты қойғалы өзімді немен алдандырарымды білмей, көп жүрдім. Үйдегі келін мұғалім еді, соған керек деп қыста балам компьютер алған, оны интернетке де қостырып қойыпты.
Балағат сөз баланың жолын кеседі
«Алаш айнасы» интернет-газетінің «Отбасы – ошақ қасы» атты айдарына жолдап отырмын бұл материалды. Бәлкім оқыған адамдарға ой салар, пікір қосар деген ниетпен айналамнан естіген, өз басымнан өткерген мына жайттарды баянда
Бүйрегімді сатамын
Құрметті Алаш айнасының тұрақты оқырмандары, мен қолыма қалам алып сырымды сіздерге ақтаруға бел байладым. Менің жасым отыз бірде. Тағдырдың тәлкегіне ұшыраған пенденің бірімін. Сол себепті де, бір бүйрегімді сатуға бел будым.
Дұғаны қайтаруға бола ма?
Бұл оқиға мен келін болып түскен ауылда болған еді. Ата-енем «Нәзипа қайтыс болды» дегенді естіп, «Жарықтық, неше жыл жатты? Қуатбай марқұм қай жылы қайтып еді? Пәлі-і-і! Жиырма жыл өтіп кетіпті ғой!» - десіп жатты.